ای دل دل دیوانه کردی مرا بیگانه
تا کی به تمنایت آتش بزنم خانه
چون مور ضعیفم من بیجا و حریفم من
در پیش قدمهایت در حسرت یک دانه
بی توشه و بی برگم دنبال من است مرگم
چون اسب شتابان است تا زود بروم لانه
عمرم به سیاهی رفت در کوی و نواحی رفت
بی لحظه ای خوشحالی هردم در میخانه
سیرم من ازاین دنیا سوختم ز همه غمها
از بهر عزیزانم هریک یکی دردانه
من خار و خس بادم هیچکس نشد آبادم
جانم بفدای تو بر زلف تو ام شانه
تکرار شب مستی بی لطف و صفا بگذشت
سر تاسر گیتی را گشتیم چو پروانه
از داغ و غم یاران بی ریشه و بی سامان
این بود نصیب ما در وادی رندانه
ان عمر جوانی را بیداد به غارت برد
وین پیری و بیماری کرد بر تنم جانانه
لعنت به دل مخبر آن آدم فروش ول
مارا که چنین سوزاندآن دزد نمازخانه
من آتش خاموشم تا جنب بنا گوشم
بیداد گران هوشیار که گشته ام دیوانه
ای ناب چه میگویی من آتش و دیوانه
مرغ کی را شل کردی سرتاسر رودخانه
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 2
امیر عاجلو 19 تیر 1401 19:49
!درود
علی ناب 23 تیر 1401 21:34
با سلام ممنون زنده باشید