بیخبر ازمن و ، از باور و، اندیشه ی من
کس نداند بکجا میکشدم پیشه ی من
عاشقان را هنرعاقبت اندیشی نیست
شاید آخر بخورد برسر من تیشه من
رنج بردم که شوی بالغ و ریشه ی بزنی
شرط انصاف نباشد بزنی ریشه ی من
آب شیرین به تو دادم تو شدی میوه ی تلخ
تلخ تر آنکه شرابت شکند شیشه ی من
کس نمی پرسد ازاین خسته پشیمان که چرا
فتح آتشکده ی چشم تو شد بیشه ی من
روزِ پایان من آنگونه تماشایی شد
که کسی جز تونخندید به اندیشه ی من
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 11
محمد جوکار 30 شهریور 1395 23:56
همواره درود بر استاد خامیان عزیز
از قلم شیوا و توانایی و مهارتتان در سرودن غزلی به این زیبایی لذت بردم
بمانید با مهر تا مهر
اله یار خادمیان 31 شهریور 1395 11:22
بسیار سپاسگزارم از حسن حضور مداوم و موثر شما زنده پاینده و بر قرار باشی
ابوالحسن انصاری (الف. رها) 31 شهریور 1395 01:39
درودبرشما عزیز و بزرگوار
بهره مند شدم از شعر بسیار زیبا یتان
شاد باشید و بسرا یید
عیدغدیر بر شما مبارک
..................................................................................
اله یار خادمیان 31 شهریور 1395 11:23
سلام و درود سپاس از حضور ارزشمند شما
موسی عباسی مقدم 31 شهریور 1395 09:42
سلام بزرگوار زیبا بود
اله یار خادمیان 31 شهریور 1395 11:25
بی نهایت سپاس و درود حضور شما مایه مباهات و افتخار ماست زنده باشی
کرم عرب عامری 01 مهر 1395 10:44
آفرین استاد آفرین
درود بر شما
اله یار خادمیان 02 مهر 1395 17:16
سلام و درود بر شما بزرگوار سپاسگزارم
حسن کریمی 02 مهر 1395 22:51
سلام وعرض ادب جناب خادمیان از خواندن غزل زیبایتان لذت بردم موفق و بر قرار باشید
اله یار خادمیان 02 مهر 1395 23:26
سلام و سپاس متشکرم اغز حسن نگاه شما بزر گوار