نر٘م و بیکَلام ، آهوانه ،در گذر
با صلای ژرف نیش وُ نوش ها
برفتاب ، زَرسُمان کال، کوفته
کوه میتپد به موج ، در خروشها
جان -معاشر سکوت ارغوانه٘- می
ترمه و ترانه در نگار ، سویناک
گنگ و تلخ و باردار، باد پوک
بر اریب لمحه های خیس خاک
در شکیب سالهای آتشین٘ تیام
کورسوی بی روایت تُهیترین
نرم و بیکلام ،آهوانه در گذر
گرد راه میتند به واژ آخرین
راز هاست ، در کمرکشان قله ها
گوشواره های ابر نرم، پرشرر
شاهتار گیسوی درخت، مرتعش
عصر لاژورد آسمان ، غریبتر
در عصیر بوسه ، زَهر عاشقی
آه، نرم و بیکلام ، خون گس
کهربای برگریز ، بیشه زار کاه
در شکاف دره های بیش، پرهوس
لکه ای سپید ، رست در افق
آن غزاله ، با وقار و ناز میچمید
بره ای در انتظار شیر ، چون فلق
سار در سپهر آبی هزاره ها ، پرید
در بغل گرفته ام ، یگانه پوپکم*
پشت شیشه، ژنده٘ فصل مه تنیده ای
شعله های سرخ ، گرم میکند
شعر عاج آشنای هر سپیده ای
٭ اولین عروسکم
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 1
امیر عاجلو 20 آذر 1401 23:03
.مانا باشید و شاعر