غزل : هَل مَن ناصِر
چکانده قطره یِ ناب از دوات ِ اعلا تر
خدای خالقِ ارباب ِ بی سر از محشر
به طبلِ جهل بکوبیده اند و میرقصند
که نیست حُبِّ علی در قنوت سکه و زر
بنای کوفه از اول به سست عهدی هاست
جواب نامه یِ خود را بداده با خنجر
به سینه میزند از لابه لای خیمه رباب
که شیر میچکد از خون ِ حنجرِ اصغر
کسی ندیده به دشمن شباهت او را
چه ارباً اربا شد جسمِ پاک پیغمبر
و نوجوان رشیدی به کفر می تازد
که وارث حسن و ، در دلاوری حیدر
چقدر بر سرِ نیزه تو را صدا بزند
و آیه آیه بخواند زبانِ حالِ پدر
سری به نیزه بلند است و خواهری گریان
فتاده در غلُ و زنجیر و خون و خاکستر
ندای هَل مَن ناصِر و تشنگی ِ حرم
سلام ما به حسین و به آن تنِ بی سر
شاعر : مسعود بافقی زاده
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 4
امیر عاجلو 18 امرداد 1401 13:22
سلام ودرود
مسعود بافقی زاده 18 امرداد 1401 14:07
سپاسگزارم
حافظ کریمی 20 امرداد 1401 16:15
درود هااآااا
مسعود بافقی زاده 25 امرداد 1401 16:20
سپاس از حضور گرمتان