غزل : مانده بودی
مـانـده بـودی مـی سـرودم شـعر هـای بهتری
«قدر ِ زر زرگـر شناسند ، قدر ِ گوهر گوهری»
بـرکـه ای دارم بــرای دیـدن تصـویــر مـاه
از فـرود گــریـه هـایـم روی ِ بـرگ ِ دفـتری ..
ماهـگرد ِ عشـقمان در داخل ِ مـترو به مـن
یادگـاری دادی و گـفتی بخوان شـعر ِ تـری
باب دل بـودی میان جمع و غافل بـودم از
خــنـده هـای نـا رفـیـقان از بـرای ِ دلـبـری
«ما ز ِ یاران چشم ِیاری داشتیم» و عاقبت
تـرک عادت کردی و دادی جوابم سَـر سَـری
فاعـلاتن فاعـلاتن ، وزن ِ عشقـت ایـن نـبـود
شـاید عـاشق می شـوی با وزن هـای دیگری
شاعر : مسعود بافقی زاده
تعداد آرا : 4 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 4
امیر عاجلو 29 شهریور 1401 13:46
درود بر شما
مسعود بافقی زاده 04 مهر 1401 15:24
متشکرم
علی مزینانی عسکری 29 شهریور 1401 17:28
سلام و عرض ادب
احسنت
بسیار زیباست
مسعود بافقی زاده 04 مهر 1401 15:25
نظر لطف شماست دوست گرامی..محبت دارید