آتشی در سینه دارد این تن رنجور من
عاقبت بر عرش بنشاند، دل پر شور من
هُرم این آتش حکایت می کند از داغ جان
هرطرف گیرد زبانه از غمی دارد نشان
رنگ زرد شعله هایش زردی روی منست
هرچه خاکستر نماید منشاء خوی منست
آفرین برآتشی که بانگ دل را سرزند
رازهای خفته در انبان دل را پر زند
گوش کس خواهان آه و ناله های من نبود
آتش آمد دردها را برد و خاکستر نمود
اینک افتادم درون خاکسار عمرخویش
می فشانم برسرم فارغ ز هر آلام و نیش
آرزو دارم نبینم سردی این روزها
تا که پایانی نباشد بر سماع و سوزها
بزم من در سوزش گسترده ی این آتش است
منع آتش چون نمایم، اقتضای ذاتش است
من شدم پروانه و او حال من را دیده است
ماجرای سوختن در گرد شمع بشنیده است
دیده است حال خوشم هنگام رقص ارغنون
شعله ها را می فزاید تا به سر حد جنون
می نگویم رمز و راز رقص و بزم سوختن
گر تو دردت درد من باشد بدانی این سخن
زمستان ۱۴۰۱
نظر 6
-
-
فیروزه سمیعی 03 شهریور 1402 22:07
درودتان باد جناب استاد محمدی ادیب گرانقدر
زیبا و دلنشین و غمناک سروده اید
زنده باد
پاینده باشید و سبز -
حشمت‌الله محمدی 05 شهریور 1402 11:19
باسلام و عرض ادب بسیار سپاسگزاری می کنم از لطف و عنایت سرکار عالی
-
-
سریال خاتون قسمت6
تبلیغات فرهنگی
تولد اعضا
-
شعر ایران تولدتان را صمیمانه تبریک می گوید
-
ماهدخت محمدی
-
حسن رسولی
-
Parvin Mohamadi
نقد 4
شیما رحمانی 03 شهریور 1402 10:25
درودها بزرگوار. بسیار زیبا و البته بله کاملا ملموس؛ گر تو دردت درد من باشد بدانی این سخن????????????????
حشمت‌الله محمدی 03 شهریور 1402 11:30
ازنگاه زیبابین شما خواهر ارجمندم بینهایت سپاسگزارم
علی معصومی 03 شهریور 1402 11:05
اینک افتادم درون خاکسار عمرخویش
می فشانم برسرم فارغ ز هر آلام و نیش
♡♡♡
غزل زیبایی است
منع آتش جون نمایم؟اقتضای حال خویش!
حشمت‌الله محمدی 03 شهریور 1402 11:31
از توجه حضرتعالی و اظهار نظرتون بسیار ممنونم استاد گرامی
