چون صبح سر برآورد از پشت کوهسار
تاری شود شب از بر خورشید کین گذار
نور امید بر زند از قله سپید
غوغا کند هزار به دستان شاخسار
جامی بگیر و از سر اخلاص نوش کن
تا وارهی ز فتنه این چرخ بی قرار
تا چند آه و ناله و غم بهر این جهان
تا کی به هیچ خاطر خود را کنی فگار
دل در جهان مبندی اگر در دو روز عمر
آسان شود به پیش تو دشوار روزگار
جان چون جهان و کار جهان دید سر به سر
دامن کشید و ترک جهان کرد اختیار
حالی عروس بخت چو هر دم به حجله ای است
از او وفا و مهر و محبت طمع مدار
پندی شنو ز سیرت پیران پاکباز
یک لحظه گوش گیر و یکی نکته گوش دار
چون حسن عاقبت نه رندی و زاهدی است
مردانه در مخاطره عشق دل سپار
خواهی که سخت و سست جهان بر تو بگذرد
یک دم کرشمه ای نگر از چشم مست یار
جان می دهم به آرزوی بوسه ای از آن
جامی که بوسه داده بر آن لعل آبدار
آه از خیال فتنه آن چشم شیرگیر
وای از کمند حلقه آن زلف تابدار
مهدی مراد خویش از آن دلستان بگیر
تا کامیاب گردی و بهروز و رستگار
مهدی رستگاری
خرداد سال یکهزار و سیصد و هشتاد و دو
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 8
امیر عاجلو 13 بهمن 1399 19:19
درود بر شاعر گرامی ,شعر شما را خواندم موفق باشید
مهدی رستگاری 16 بهمن 1399 09:06
سلام و درود و تشکر جناب عاجلو
کاویان هایل مقدم 14 بهمن 1399 08:49
امید سال 1382 چقدر رنگی بوده در پنجره چشمان نورانی شما
امیدوارم در این عصر هم همچنان رنگ و روی نگاهتان درخشان باشد استاد
مهدی رستگاری 16 بهمن 1399 09:07
سلام و درود جناب هایل عزیز،
نظر لطف شما است. ممنونم
علی احمدی 14 بهمن 1399 15:51
به به عجب رقص شیوایی و عجب محتوای نابی استاد رستگاری گرانمایه مانا باشید و نویسا
مهدی رستگاری 16 بهمن 1399 09:09
سلام و درود جناب احمدی عزیز،
ممنونم از ابراز لطف جنابعالی. شعر متعلق به دوره جوانی است و البته محتوای آن را همچنان دوست دارم
رضا زمانیان قوژدی 15 بهمن 1399 00:51
درود استاد رستگاری
الحق زیبا و دلنشین سرودید
مهدی رستگاری 16 بهمن 1399 09:10
سلام و درود جناب زمانیان عزیز،
تشکر می کنم از عنایت حضرتعالی به این شعر