اگر چه شعر دَری تحفه ی خراسان است
شکوه شعرِ دَری، ساکنِ نیستان است
به کوچه کوچه ی تاریخ با تو می خوانم
که عشق روحِ خدای عظیم مَنّان است
بدون جلوه ی رنگین روشن اش انگار
بنای قصرِ دل از پای بَست ویران است
مَحَک به آتشِ بی دود زد مرا خورشید
وگرنه مدعی نور بودن آسان است
به جستجوی مسیر عبور من مروید
که راهدارِ دلِ من همیشه حیران است
نه اینکه طبل قَدر قُدرتی بکوبم، نه
از این قبیل زبان باز ها، فراوان است
من از تبار سکوت و شکوه فریادم
که بغض های گلویم نویدِ باران است
میان وسعت یک آسمان آبی رنگ
شهاب زندگی ام امتدادِ یک آن است
به کوچه باغِ نگاهت همیشه می خوانم
که بی تو چرخه ی هستی بسان زندان است
پ . ن
منّان . نامی از نامهای خدای تعالی – بسیار نعمت دهنده
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 8
امیر عاجلو 21 اردیبهشت 1402 12:23
لطیف و دلنشین
طارق خراسانی 21 اردیبهشت 1402 22:26
سلام و درود
سپاس از لطف بسیار شما گرانمهر
در پناه خدا
بهاالدین داودپور 21 اردیبهشت 1402 17:36
درودشاعرگرامی زیبابود پاینده باشید
طارق خراسانی 21 اردیبهشت 1402 22:26
سلام بزرگوار
سپاس از مهر حضورتان
در پناه خدا
پروانه آجورلو 21 اردیبهشت 1402 20:12
درود جناب خراسانی
قلمتان نویسا
طارق خراسانی 21 اردیبهشت 1402 22:27
سلام و درود بر دخت شاعرم
سپاس از حضور گرمتان
در پناه خدا
سعید آریا 22 اردیبهشت 1402 17:26
عالی بود ..کیف کردم
طارق خراسانی 23 اردیبهشت 1402 22:53
سلام و درود بر جناب آریا
سپاس از مهر نگاه و حضور بسیار گرمتان
در پناه خدا ♥️♥️