هشت شعر سروش

ارسال شده در تاریخ : 09 تیر 1401 | شماره ثبت : H9421328

1. گل، پُر از عاشقانه بودن بود

کار پروانه، غم زُدودن بود

شبنم اهل وفا نمودن بود

چشمه در حال دل سرودن بود

در چمنزارهای شهر شما.

مکتب ادبی نورگرایی
شعر پیشرو
شعر سروش
محمدعلی رضاپور

(مکتب ادبی نورگرایی:

ترسیم طبیعت و سنت با قلم موی معنویت بر بوم پسامدرن)

2. باد این روزها غزلخوان نیست

دشت همعهد جان باران نیست

آسمان هم... بله، نمایان نیست

فکر سودند یا زیان، این جمع؟

مکتب ادبی نورگرایی
شعر پیشرو
شعر سروش
محمدعلی رضاپور

3. با سروشی، مرا به خود آوَرد

با سروشی، گرفت و با خود بُرد

با سروشی، دم خدا، گل کرد

دم به دم مست می شوم با عشق.

شعر پیشرو
شعر سروش
محمدعلی رضاپور

4. اگر ای دل! گلاب بودی تو

چشمه ی خون ناب بودی تو

چکّه ی آفتاب بودی تو

مست تر از شراب بودی تو...

پیش من ماندی و جفا کردی.

شعر پیشرو
شعر سروش
محمدعلی رضاپور

5. گفته بودی که می شناسی مان

آشنایی به ناسپاسی مان

بگذر از لطف ناشناسی مان

جز نگاهت مگر پناهی هست؟!

شعر پیشرو
شعر سروش
محمدعلی رضاپور

6. چه غنچه باشی که سُکرِ لب است

چه قصیده که جنگلِ ادب است

چه کوه باشی

که سراسر سرایش عجب است

هرچه باشی

شکوهِ

چشمَم

باش!

شعر پیشرو
شعر سروش
محمدعلی رضاپور

7. آمدیّ و پرنده ها خواندَه ند

در دلم عاشقانه ها ماندَه ند

خوش بخوان و بمان!

شعر پیشرو
شعر سروش
محمدعلی رضاپور

8. گفته بودی که: دوستَم داری

قَسَمَت پس به: "دوستم داری"

بیش از آنچه دوستم داری

از خود و هرچه دوستم(!) داری

دوستَت دوست.

شعر پیشرو
شعر سروش
محمدعلی رضاپور