چند شعر سروش

ارسال شده در تاریخ : 26 امرداد 1401 | شماره ثبت : H9421930

سروش 1
گفتی ای گل! بهار می آیی

آخرِ انتظار می آیی

به دل بی قرار می آیی

و به چشم خُمار می آیی

صد بهار آمد و نیامده ای.

سروش 2
در سبک تَرَنُّم بلبل

درسی هست

و در سروش خاموش گل

رسا_شیوا_شیدا_نَفَسی روشنایی_مست

و در کُل، چه می گذریم بی تَاَمُّل!

دیدن، تپیدن است.

سروش 3
سرخوش از ساغرِ لبالبِ تو

می سرایم سروش، با لب تو

سرخوش از این سروش لبریزم.

سروش 4
آمدم باز در چمنزاری

تا کنم تازه، جان به دیداری

گل زیبای ناز!

که چنینم می نگری!

از دلم نازنین! چه می دانی؟

گفتنی نیست.

سروش 5
آری، من هم می دانم

که غم هست

و با تمام وجودم

آن را چشیده ام

اما نیزاری، شالیزاری، چمنزاری، گلزاری

و آبی و محرابی هم هست

و یا اصلاً حتّی

تک درختی در بیابان

و شب های روشن آسمان

تشنه، رها نکن (/مکن) چندان

عزیز جان! جانت را.

مکتب ادبی نور گرایی
شعر پیشرو
شعر سروش
محمدعلی رضاپور (مهدی)