چتر مهر !
اگرچه سهم من از عشق تو به کف بادست
هنوز خاطرم امّا؛ ز یادِ تو شادست
تو از سلاله ی عشقی و از قبیله ی درد
که پای تا به سرت جمله جمله فریادست
تو از کدام دیارِ غریب می آیی
که گرد راه تورا؛ رنگ و بوی بیدادست
غنوده در بر خسرو به ناز ؛ کی داند
که تلخی غم شیرین به کام فرهادست
دلشکسته ی من بین که سخت از عشقت
درین حصارِ غم آلود بی کس افتادست
مرا به همره خود تا به شهر عشق ببر
که عشق کعبه ی مقصود آدمیزادست
بنای خانه ی دل را تو کرده ای بنیاد
زمهر توست اگر این خرابه آبادست
بزن به تار دلم چنگ ؛ کین شکسته چو عود
به پرده های نهانیش شورِ بیداست
به جان خواجه دلِ پاکباز عرشی ماست
پرنده ای که ز دام تعلق آزادست
به روشنایی آیینه آنچه با تو گذشت
هزار خاطره ام نکته نکته در یادست
از آن چو بید به زانو نهاده ام سرِ شرم
که سرو قدّ تو آراسته چو شمشادست
روایت غم ما می کند به بانگِ حزین
کبوتری که گرفتارِ دام صیادست
شفق به خون دل ؛ آفاق را مکن رنگین
که عشق بر سرتو ؛ چتر مهر بگشادست
غزل از - مجید شفق
تعداد آرا : 1 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 1
یاسر رشیدپور 25 اردیبهشت 1397 23:53
سلام و عرض ادب شاعرگرانقدر
به به
بسیار زیبا و دلچسب بود
درود فراوان نثارتان
قلمتان ماندگار