دانه اشک

« دانه اشک »
خداونـدا چرا کارم بتـر شد
چرا دنیـا به کارم کینه ور شد
به هر کار و ریاضت یا نکویم
بمن ظلم از دو سر یا یک ور1 شد
به هرکس شکوه2 از ظلمی نمودم
جفا و ظلم ، بـر من معتبـر شد
به هر جا زحمت گندم کشیدم
نصیب من نبود و رزق خر شد
درخت میوه داری پروراندم
چرا آن ذره ذره از تبـر شد
به فکر کامرانی ، کی بُدم3 من
که کامم تلخ،چون تریاک تر شد
فـرو رفتـم ، به دام جهل دنیا
که طرز عقل و فکرم بی اثر شد
برادر جهل دنیا ،بد بلایی است
ره جهل آخرش اندر سقر شد
خطـی را بر لب دریـا کشیدم
یِموج آمد ، خطم زیر و زِبر شد
به دریا تا فـرو رفتم بدیدم
سرم در قعر دریا غوطه ور شد
هوای منزل و مأوی خاکـم
در آن دریایم از این سر بدر شد
به کوه ودشت ودریا هر چه گشتم
دلم آواره بود ، آواره تـر شد
به هرکس با صداقت دَم زدم من
مرا صادق بدید و حیله گر شد
به طرز دوستی با هـر که بودم
شرارت کرد و بر من حمله ور شد
غبار غم ، دلم را بس فشرده
زِ خون دل، دو چشمم بازتر شد
نویدم داده ای ، یارت بـیاید
شنیدم آن دوباره در سفر شد
بـرفتم در سفر ، تا بینـم آن یار
ندیدم ، آن سفر هم درد سر شد
سراغش را زِ هرکس می گرفتم
بگفتن کی از آن بر ما خبر شد
هنرهایـی که از دستـم نـمودم
لگد کوب جفای بی هنـر شد
به سوی منزل خود آمدم باز
شبم تاریک بود ، تار تـر شد
در آن شبهای تاریک و خطرناک
دلم پُر غصه از خون جگر شد
غم و درد دلم ، می بود بسیار
همان ها بود ، بازم تازه تر شد
به پاس خدمت مردم که بودم
چرا آن خدمت من درد سر شد
من اندر کار حق ، مبهوت ماندم
زِ حیرت فکر من، از سر بدر شد
شنیدم دانه اشکی ، در برِ حق
هزاران بهتر از لعل و گهر شد
هرآنکس نزد حق،گر گریه ای کرد
زِ فیض و رحمت حق ،بهره بر شد
نهال هـر که از حق ، آب نوشید
قد سَروش چو نخل با ثمر شد
به باد خرمن حق ، هر کسی زد
در آخر آن به دشمن با ظفر شد
به عمری در ره حق هرکه ره یافت
به راه حق شناسی ، نامور شد
زِ فرمان خداونـدا تعالـی
هر آنکس سر بپیچد، خیره سر شد
دعای نیمه شب ، یاران برِ حق
به مثل تیر پیکان ، کارگر شد
خدایا خلق اول ، در کجایند
بدنهاشان گِل هر کوزه گر شد
هر آنکس رو به سوی حق نیاورد
دچار لعن و قهر دادگر شد
حسن نزد خدایش گریه می کرد
زِ دربار خدا ، بر او نظر شد
٭٭٭
1- یک سو 2- شکایت 3- بودم
حسن مصطفایی دهنوی

ایمیل مقصد