دیو نفس

« دیو نفس »
ای داور زمانه ، عیان کن تو داوری
تا هر که گمشده ، تو به راهش بیا آوری
کار زمانه ناقص و پیچده در هم است
سختـس برای ما ، مشمارش تو سرسری
با اینکه کار مردم بدکار نـنگری
گمراه می شوند و زِ دین می شوند بری
دنیـا به هرج و مرج در آمد زِ خودسری
با رأی و فکر مردم بی دین ابتری
خلق زمانـه ناز و تکبر به هم کننـد
وز کبر و ناز ، خود بـشمارن به برتری
از کبر و ناز و رسم جهالت و خود سری
پوشیـده گشت ، امـر پیام پیامبـری
ای داور زمانه ، بیـاور تو داوری
وضع زمانه گشت، به دلخواه خودسری
در اختلاف وعده1 تورات و کشف آن
موسی(ع) بماند و خلق رها شد به سامری
موسی(ع) بمانده بهر مناجاتِ کوه طور
گوساله ای به خلق تو بـنموده سامری
ای داور زمانه ، عیان کن زِ نور خود
یک نور پُـر شعاعی و یک دانه گوهری
این خلق مستحق اند ، وین کُن تو داوری
بنما به خلق ، تربیت و رسم داوری
در ظلمت جهان ، به فنا می رود بشر
تا کی به جستجو بُدن2 از بهر یاوری
آشوب وجنگ وکینه و آن خیم3 خودسری
بـرداشته از میانـه ی مـردم ، بـرادری
دست جفا و ظلم ، برون شد زِ آستین
با دست حق و عدل ، نـماید برابری
بازِ4 ستم ، فضای زمین زیر پَـر گرفت
جای چرا نـمانده ، دیگر بر کبوتری
دیوی به خانه آمده ، از نقص بی دری
این خانه را نه یار مُعینـس ، نه یاوری
بر دیو نفس ،کس نـتواند کند برابری
نامش به زشتی اَر ببری ، خود دلاوری
باید تو دیو نفس ، به فرمان درآوری
شایسته نیست ، اینکه تو فرمان از آن بری
گر دیو نفس را ، تو به فرمان بیاوری
شایستـه ی مقامـی و تاج مُرصعی5
پامال خاک راه شد ، آنکس که این نکرد
بر دیو نفس خود بشد آماده ی نوکری
آخر مترس ای بشر ، از دیو نفس خود
با زور عقل بشکنی اش ، گر دلاوری
خود ای حسن،جنگ وجدل کن به دیونفس
جنگیدنـت به نفس ، جهادیـس اکبری
٭٭٭
1- زیاد شدن وعده حضرت موسی(ع) در کوه طور 2- بودند 3- خوی- طبیعت 4- پرنده شکاری 5- جواهر نشان
دیوان اشعار حسن مصطفایی دهنوی

ایمیل مقصد