سبک شعری سونِت چیست ؟

سونِت Sonnet) سانِت) یا غزل‌واره سبکی از سرودن شعر در ادبیات انگلیسی است. سونت قطعه شعری است که معمولا دارای ۱۴ مصراع است و در پنج بحر سروده می‌شود. در مقایسه با ادبیات فارسی، سونت ساختاری بسیار شبیه به غزل دارد و در زمرهٔ ادبیات غنایی می‌گنجد. در سرودن سونت‌ها، معمولا احساسات فردی،عشق، ستایش معشوق و اخلاقیات نقش بسیاری دارند.
از معروف‌ترین سرایندگان غزل‌واره که در این زمینه صاحب سبک هستند، فرانچسکو پترارک و ویلیام شکسپیر را می‌توان نام برد.
سبکی از سونت که امروزه در سرایش شعر انگلیسی کاربرد فراوانی دارد، سبک سروده‌های غزل‌وارهٔ شکسپیر است. سونت شکسپیر دارای چهار بند است؛ سه بند چهار مصراعی و یک بند دو مصراعی. در ۳ بند اول، مصراع‌های فرد ( اول و سوم ) و زوج ( دوم و چهارم) هم‌قافیه هستند. معمولا قافیه بین بندهای بعدی مشترک نیست. در بند نهایی نیز هر دو مصرع قافیهٔ مشترک دارند که آن نیز با قافیهٔ مصرع‌های دیگر متفاوت است.
در مقایسه‌ای بین غزل در ادبیات فارسی با غزل‌واره‌های سبک شکسپیر، به این نکته توجه می‌شود که غزل فارسی دارای یک قافیه است که همان قافیهٔ مصراع اول و بیت مطلع است؛ ولی سونت شکسپیری می‌تواند در کل دارای ۷ قافیهٔ مختلف باشد.
یکی از شعرهای معروف در این نوع قالب شعری به نام ” The world is too much with us ” از ویلیام وردزورث، شاعر انگلیسی سبک رومانتیک :
,The world is too much with us; late and soon
:Getting and spending, we lay waste our powers
;Little we see in Nature that is ours
!We have given our hearts away, a sordid boon
;The Sea that bares her bosom to the moon
,The winds that will be howling at all hours
;And are up-gathered now like sleeping flowers
;For this, for everything, we are out of tune
It moves us not.–Great God! I’d rather be
;A Pagan suckled in a creed outworn
,So might I, standing on this pleasant lea
;Have glimpses that would make me less forlorn
;Have sight of Proteus rising from the sea
.Or hear old Triton blow his wreathèd horn

ماخذ : ویکی پدیا