جور ملامت
با عشوه ای ز راه ضلالت رهاندی ام
از غمزه ای به اوج مرارت نشاندی ام
گفتی بیا که عقده گشایم ز روی مهر
رفتی ز پیشم و به مذلّت کشاندی ام
از داستان بی دلی ام کس خبر نشد
در بی کسی به حد نهایت رساندی ام
آتش زدی به جانم و خاکستری زمن
در کوچه ها به باد مهابت تکاندی ام
صد بار اگرچه نام تو را برده ام به لب
حتی دمی ز لطف و عنایت نخواندی ام
هر لحظه ای که آمدم و از تو دم زدم
دل را به سنگ جور ملامت شکاندی ام
کی می رود ز خاطره ی بی قرار من
زهریکه جای شهد حلاوت چشاندی ام
معصومی عاقبت شرری می کند به پا
اشکی که در غروب ندامت چکاندی ام
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 7
امیر عاجلو 02 خرداد 1399 15:50
درود بر شما
مسعود مدهوش 02 خرداد 1399 16:37
درود بر استاد معصومی غزلسرای ایران
غزلی ناب همچون همیشه مهمان شما بودم
ولی اله بایبوردی 02 خرداد 1399 17:25
سلام و درود
خاطرات محو ناشدنی است
استاد ارجمند جناب معصومی مهر نگار
تقدیمی :
به احساسی درونی جلوه گر ما
تجلّی با علومی ، فهم احیا
درون دریای احساسی شناور
پیاپی موج ادراکش به باور
که سرشار از سماوی فکرهایی
هدایا بر زمینی ، هر کجایی
به جامی جم نگاهی تا بدانی
نما دل را به ظرفی جاودانی
سخنگویان عالم بی شمارند
چو قمری بلبلی گر بی قرارند
به سبکی هر کدامین جلوه جانا
سخنور ، برتری با سبک والا
ولی اله بایبوردی
02 / 03 / 1399
محمد رضا درویش زاده 02 خرداد 1399 18:53
استاد
معصومی همیشه بر غزل شرری زده است پرمعنی و موزون درودتان استاد
مینا یارعلی زاده 02 خرداد 1399 22:30
درودتان گرامی شاعر
فردین صمدی 03 خرداد 1399 02:27
درود بر شما زیبا بود
حسن مصطفایی دهنوی 03 خرداد 1399 06:46
درود ها استاد معصومی
بسیار زیبا و دلنشین سروده اید
سربلند باشید