گمشده
ما عابران رهگذری بی نشانه ایم
جا ماندگان قافله ای جاودانه ایم
چون مرغ پر شکسته که از تیر حادثه
در این قفس بجرم کمی آب و دانه ایم
در جای جای پهنهِ ی امواج آرزو
چشم انتظار دامن سبز کرانه ایم
آهسته میرویم و ندانیم که عاقبت
یارب کجا و با چه امیدی روانه ایم
پائیز لحظه ها چه شتابان رسید و ما
دلواپسان رویش چندین جوانه ایم
نم نم ببار! ابر بهاران که تشنه ایم
رعدی بزن که خرمن صدها بهانه ایم
ای چاره ساز غربت دل های خستگان
اینک بیا که گمشده ای ز آشیانه ایم
معصومی از تو نغمه کند زآنکه بی گمان
ما سر خوشان زمزمه ای عاشقانه ایم
تعداد آرا : 4 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 8
امیر عاجلو 28 مهر 1399 18:57
!درود
بهنام حیدری فخر 28 مهر 1399 21:04
درود بر شما جناب استاد معصومی ادیب فرهیخته
بسیار زیبا و ظریف و فاخر سرودید
مانا و پایدار و سرفراز باشید گرامی
رضا زمانیان قوژدی 28 مهر 1399 21:40
درودها استاد معصومی عزیز
ریبا و پر احساس سرودید
طبعتان همیشه جوشان باد
کرم عرب عامری 29 مهر 1399 00:24
درودها عزیز
ولی اله بایبوردی 29 مهر 1399 07:58
سلام و درود
منصور آفرید 29 مهر 1399 11:16
هزاران درود .خیلی زیبا و دلنشین
دستمریزاد واقعا
محمد رضا درویش زاده 30 مهر 1399 07:53
هزاران درود استاد بزرگوار بسیار زیبا
علیرضا علیدادی شمس ابادی 02 آبان 1399 06:58
درود به شما دوست گرامی