سرچشمه امید
گل می کند به شوق بهاران ترانه ها
عطر بنفشه می رسد از بی کرانه ها
هر بیشه بوی نسترنی تازه می دهد
سرشاخه ای که پر شود از نوبرانه ها
ای خاک تیره زمزمه ای از قنوت شو
تا قد کشد به ساحت باران جوانه ها
از انجماد فصل زمستان سخن مگو
در آستان رویش خاموش دانه ها
راهی دگر نمانده به دولتسرای مهر
چیزی دگر نمانده به سمت نشانه ها
باید پرید و رفت به سرچشمه امید
باید نشست و گفت از این جاودانه ها
خوب و بد زمانه کسی را وفا نکرد
تقدیر ماند و خاطره ها و فسانه ها
سرخوش کسی مرهم درد زمانه شد
یا که نهاده بار کسی را به شانه ها
نظر 7
امیر عاجلو 22 بهمن 1399 20:43
سلام ودرود
علی آقا اخوان ملایری 22 بهمن 1399 21:11
درودها بر شما استاد ارجمند
بسیار زیبا، موزون و دلنشین سروده اید
قلمتان نویسا
موفق باشید
کاویان هایل مقدم 22 بهمن 1399 23:50
باغ پرشکوفه ذوقتان عطر آگین
خوب و بد زمانه کسی را وفا نکرد
تقدیر ماند و خاطره ها و فسانه ها
محمد رضا درویش زاده 23 بهمن 1399 12:36
بسیار زیبا و استادانه تندرست باشید استاد بزرگوار
مجید ساری 23 بهمن 1399 15:51
درود بر استاد معصومی عزیز
و آفرین و احسنت بر غزل تازه و بسیار زیباتان
لذت بردم از مرور وخوانش
مرضیه نورالوندی 24 بهمن 1399 00:38
درود بیکران شاعر بزرگوار، قلمتان مانا
رضا کاظمی اردبیلی 28 بهمن 1399 02:25
سلام و درود خیلی زیبا بود