آهو برِّه
دلی را می برد چشم سیاهی
گل نورسته ای رخساره ماهی
نشانده پرتو گلبرگ خورشید
به روی کاکلی تاج و کلاهی
به عطر سیب سرخ نازنینی
شمیمی می فشاند گاه گاهی
درون غنچه ی لبهای خشکش
نمانده ناله در سودای آهی
در آنسوتر کنار خیمه گاهش
نشسته در تماشا پادشاهی
که ای نو باوه مظلوم بابا
ندارم غیر تو پشت و پناهی
بیا تا گیرم ات ای جان در آغوش
تو هستی روی دستانم گواهی
که ای قوم ستم، اصغر ندارد
به نزد حضرت یزدان گناهی
بگیرید از من و سیرش نمایید
رهانیدش مگر از این تباهی
در آنسو حرمله زیر گلو را
نشانی کرده با تیر نگاهی
چه آهو بره ای را دیده یارب
در آغوش امیر بی سپاهی
تعداد آرا : 4 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 3
امیر عاجلو 23 امرداد 1400 20:39
درود بر شما
محمد علی رضا پور 25 امرداد 1400 06:34
سلام
اجرتان با امام حسین، جناب معصومی عزیز
محمد علی رضا پور 25 امرداد 1400 06:34
سلام و درود، خدا قوت،
افغانستان، ایران خاوری، زیر چکمه های طالبان ابوسفیانی قرار دارد و حالا که ما، بُهت زده، سوختن سرزمین مولانا و خواجه عبدالله انصاری، سرزمین جگرگوشه ی فرهنگی خود را تماشا می کنیم، ای کاش دست کم، هریک، سروده ای در تسلیت به افغانستان بپردازیم و در این عاشورای حسینی، زینب وار، هِلهِله های یزیدیان زمان را خُنثی کنیم.
تقدیم به افغانستان مظلوم، تقدیم به جبهه ی ضد نادانی سترگ (آن هم به نام مقدس اسلام) و تقدیم به شما:
شرمنده ام که باز گرفتار می شوی
شرمنده ام که مَطلع خونبار می شوی
شرمنده ام که مهر نمی خوانَدَت به مهر هم بی نگاهِ ماهِ مددکار می شوی
شرمنده ام از این همه تنهایی و غمت
شرمنده ام که فتنه ی اَشرار می شوی
افسوس! باغ پارسیِ پارسا سرِشت!
پوشیده از کلاغ سیَهکار می شوی
همسایه، هم تبار، هم آواز، هم نَشیب!
دشتی که رو به دلهُره، هموار می شوی
خاکِ فغان زده که به تاراج...! صبر کن
چندی اسیرِ طالبِ آزار می شوی
این بوف ها به طالعِ فردا نمی رسند
سیمرغ وار جلوه ی اسرار می شوی
آرام باش یوسف معصوم بی پناه!
فرمانروای مردم بازار می شوی.
#محمدعلی_رضاپور