تا کی کبوترانه بر بام تو نشینم،
چشمم به ره که آیی ، گل از رُخت بچینم.
من جان و دل به راهت ،دادم چه عاشقانه،
در غم غریق ام اما ،هرگز غمت نبینم.
دل دادم و ستاندی ، از من قرار دل را ،
باز آ ببین چگونه ، با غصه هم قرینم.
از تو فقط نگاهی ، از من تمام هستی،
چون صید پا شکسته ، افتاده بر زمینم.
نی قوتی به جان ماند ،نی دل درون سینه،
صد جان و دل فدایت ، صیاد نازنینم....ندا
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 4
Ebrahim Hadavand 27 بهمن 1397 19:50
درود بر شما گرامی بانو.
خوش آمدید به شعر ایران.
ندا عبد حق 28 بهمن 1397 14:00
سپاسگزارم
سعید فلاحی 28 بهمن 1397 13:56
درودتان
احسنت
زیبا سروده اید
ندا عبد حق 28 بهمن 1397 14:01
سپاسگزارم