نوشته های ادبی لیلا سعیدی

میدانی محبوبم…. موهایت چشمانت لبانت مقلب القلوب است… نوروز یعنی خنده ی تو احسن الحال من است سیب را گاز نزن… که حوا پشیمان است جانا...

جام های ِ شراب را بشکنید… اینجا لب های ِ سرخ ِ یار مستت می کنند بی آنکه گناهی به پای تو بنویسند فرشته ها…????????‍♀️????...

تصاحب همیشه چیز بدی نیست… مثل ِ بغل کردن ِ (تُ)

هر انسانی به شوق ِ چیزی زنده است… من به بوسه های ِ آتشین ِ «طُ)

شعری بگو معشوقه ی ِ چشم مشکی ِ من… میخواهم هک کنم روی پیراهن ِ چهار خانه ام… تا بفهمند (طُ)مال ِ منی… جاذبه ی بین ِ ما هیچگاه تبدیل به دافعه نمی شود… این است معنای عشقِ واقعی جانم...

«مردها همیشه با مردمک ِ چشمانشان ثابت می کنند دوست داشتن ِ معشوقه شان را» اگر دوستم داری به قاصدک ها بگو زودتر از آدم ها عشق را بازگو می کنند.. نگذار نوشدارو بعد از مرگ ِ سهراب شود…...

یأس ِ من رجا شود… آنگاه که تو نه تنها در خواب بلکه در بیداری مرا ببوسی… «آخر میدانی !؟ هر مردی در بوسیدن مهارت ندارد» که دل ِ معشوقه اش را به دست بیاورد… «شاید برای ِ همین است که می گویند زن ها ع...

«بغل کن مرا بگذار مردم بفهمند خانه ی دوم ِ من آغوش ِ (تُ)ست…»

«آباد باد خانه ام» قلب ِ(طُ) را می گویم❤️

«نصف ِ ایمان ِ من خنده ی توست...» کمی بخند برایم جانِ من ... نگذار کارم به دارالمجانین بکشد...

چه کرده است مهره ی ِ مار ِ چشمان ِ قهوه ایت با ضربان ِ قلب ِ مردم ِ جهان؟! که روی ِ ۱۰۰ است… اینجاست که فهمیدم قهوه در برابر ِ چشمانت بی طرفدار است...

«حرام است نوشیدن ِ قهوه ی ِ تلخ» از بهرِ بی خوابی تا سپیده ی صبح وقتی خدا چشمان ِ (طُ) را قهوه ای آفرید

کوچه ها خسته اند از بس سالهاست زمین صدای ِ قدم زدن هایت را نشنیده است… دریا شرمگین است از بس موج موهایت تمام ِ شهر را شیفته ی خود کرد… معشوقه ی من وای از مهره ی مار چشمانت وای وای وای که مرده را زنده...

خورشید را خدا آفرید برای ِ دل ِ ابری (طُ) وقتایی که غمگینی هوا را آفتابی کند آری من و تو دختر تابستانیم نیازهایمان را الله می خرد تو فقط ناز کن❤️????????????‍♀️...

جاذبه ی رنگ ِ چشمانت مسلمان کرد هر چه کافر را... (طُ) چه نسبتی با خدا داری؟! که یک شهر را دیوانه ی خود کردی دل ِ تهران را لرزاندی امشب با موج ِ موهایت ببار ای ابر ِ بهمن...

I love my mom and beautiful my sister and my kind friend .you couldn’t judge humans and me dont love my freind

خودت را در آینه نگاه کن... جاذبه سرخی ِ لبهای ِ توست سیب از طرزِ خنده های ِ (تُ) به زمین می افتد????

زل زدم به موهای مشکی ات… خیره شدم به رنگ ِ قهوه ای ِ چشمانت… لب های سرخت را از روی ِ عکست بوسیدم و درست همینجا بود که فهمیدم عشق دردسر دارد…...

حواست به موهای ِ مشکی ات باشد محبوب ِ من این عشق ِ خدا به تو بود تا بفهماند موج ِ موهایت از دریا بیشتر آدم ها را غرق می کند...

باران شاید نام ِ مستعار ِ (تُ) بود… و چتر شاید تنها تکیه گاهت تا بفهمی کسی که دوستت دارد هر شب برایت طلب ِ باران می کند و (تُ) را زیر چتر ِ رنگی اش تنها نمی گذارد درست مثل خدای ِ فروردین...