ادبیات چین حداقل سه هزار سال سابقه دارد، قدمتی که در سایر فرهنگ های باستان نمی توان یافت. در روی ظروف سفالی علایم و نشانه های زبانی وتصویری پنج هزارساله مانند کوه، رودخانه، تور ماهیگیری یا جای پای انسان و غیره کشف شده. الفبای کنونی چین حدود ۹۵۰۰ حرف و نشانه و تصویر دارد. به نظر شرق شناسان، چینی ها دو هزار سال قبل از میلاد دارای خط و هنر صحافی کتاب بودند. به دلیل تصویری بودن خط چینی، آن را تقلیدی از طبیعت می دانند. و به دلیل این خویشاوندی، چینی ها ادبیات خود را محصول و نشانی از نظم طبیعت و جهان می دانند. یعنی ادبیات وسیله یی برای شناخت جهان نیز هست.
از قرنهای قبل از میلاد حدود ۳۷۷۶ کتاب به جا مانده که در کتابخانه ها و موزه ها نگهداری می شوند. به ادعای محققین، چینی ها ۱۲۰۰سال قبل از میلاد، دارای ادبیات فولکلوریک رئالیستی بودند. به ادعای روشنفکران ملی گرا، مامورین و بازرسان و جاسوسان درباری، اشعار و ترانه های عامیانه را جمع می کردند تا با درد و رنج مردم آشنا شوند.
چینی ها ۱۱ قرن قبل از میلاد از استخوان یا اسکلت لاک پشت برای نوشتن استفاده می کردند. قدیمی ترین کتاب شعر چینی، گلچینی است که از قرن دهم پیش از میلاد به جا مانده. ادبیات ابتدایی چین شامل، آواز و سرودهای مذهبی، قصه های اسطوره یی، وردهای دفع جن زدگی، احضار ارواح مردگان، حل معماهای سرگرم کننده، فالگیری، غیبگویی، وقایع نگاری و غیره بود. شعر، مهمترین ژانر ادبیات چین باستان بود، که در آن تجربیات طبیعی، خاطرات تاریخی، آداب و رسوم اسطوره یی منعکس می شد یا مورد بحث قرار می گرفت. ادبیات چین همیشه اجتماعی و سیاسی بوده. مطالعه ادبیات، بخشی از آموزش و تربیت مردم بود. ادبیات همیشه نشان بیان احساسات و درد و رنج زیردستان در برابر حاکمان گردیده.
کنفوسیوس، یکی از چهره های مذهبی، فرهنگی و فلسفی چین، نامی مستعار است که یونانی ها در غرب معرفی کردند. او متفکری بود که بین سال های ۴۷۹تا ۵۵۱زندگی کرد. کتاب گلچین شعری شامل سه هزار بیت را به او نسبت می دهند. قرنها است که از اشعار این کتاب به عنوان جملات قصار و نقل قول استفاده می شود.

آرشیو روزنامه اعتماد(تیر ۱۳۸۵، شماره ۱۱۴۴)

تاریخچه سرایش شعر
قدیمی‌ترین سروده‌های به‌جامانده به وِداهای هندوان باستان بازمی‌گردد. از تاریخ سرایش وِداها اطلاع دقیقی در دست نیست و تاریخ قدیمی‌ترین سرودهٔ ریگ‌ودا را از هزار تا پنج‌هزار سال پیش از میلاد مسیح پنداشته‌اند. همان‌گونه که اشاره شد گاتاهای زرتشت نیز از سروده‌های کهن هستند. دیگر سرودهٔ قدیمی، گیلگمش نام دارد. حماسه گیلگمش نخستین منظومهٔ حماسی جهان‌است. آن‌جا که تاریخ تمام می‌شود اسطوره آغاز می‌شود؛ حماسه‌های بزرگ مبتنی بر اسطوره هستند و اسطوره‌های بزرگ بر پایهٔ شرایط تاریخی بنا می‌شوند. جهان چندین حماسهٔ بزرگ را به‌خود دیده‌است:
در یونان؛ ایلیاد و ادیسه اثر هومر
در هند؛ مهابهاراتا و رامایانا
در روم؛ انه‌ایید اثر ویرژیل
در ایران؛ شاهنامه اثر حکیم ابوالقاسم فردوسی
که تمامی این حماسه‌ها در بزنگاه‌های خطیری از تاریخ هر ملت ساخته شده‌اند. چینی‌های باستان نیز به شعر علاقه نشان داده‌اند و آثاری در این زمینه خلق کرده‌اند. شی چینگ یا کتاب شعر یا کتاب سرودها، از جمله آثار به‌جامانده از چین باستان در زمینهٔ شعر است.

شعر/https://fa.wikipedia.org/wiki

قدیمیترین متن ادبی نوشته شده به دست بشر چیست؟
قدیمیترین متن ادبی بشر به زبان سومری است و تحت عنوان "دستورات شوروپّاک" است. این متن در حیطه ادبیات موعظه ای است و بسیار بسیار کهن است مربوط به ۴۶۰۰ سال قبل .
در این متن فردی به نام شوروپّاک پسر اوبارا-توتو به پسر خود زی-اود-سورا موعظه میکند. زی-اود-سورا قهرمان داستان سیل خانمان برانداز در ادبیات بین النهرین است که به صورت نوح در ادبیات عبری اسلامی جاودانه شده است.در واقع اوبارا-توتو آخرین پادشاه قبل از سیل در لیست پادشاهان سومری است .
متن به صورت زیر شروع میشود:
در آن روزها، در آن روزهای خیلی دور. در آن شبها، در آن شبهای خیلی دور. در آن سالها، در آن سالهای خیلی دور. در آن زمان مردی که میدانست چگونه زیبا سخن گوید، زندگی میکرد. او شوروپّاک بود. شوروپّاک پسر اوبارا-توتو به پسرش زی-اود-سورا گفتپسرم به من توجه کن، به آنچه میگویم بی اعتنا نباش. دستورات افراد مسن با ارزش هستند و باید از آنها اطاعت کنی.
چند نمونه از نصایح شوروپّاک را در زیر میبینید. بسیاری عملا ضرب المثل های سومری هستند با قدمت پنج هزار سال:

- تو نباید وقتی مرافعه ای در حال انجام است بدون هدف پرسه بزنی. تو نباید شاهد یک جدال باشی.
-یک دزد ممکن است مثل شیر باشد ولی حتما گرفتار میشود و آنگاه مثل برده خواهد بود.
-نباید گوسفندان خود را در چراگاه ناشناخته پخش کنی.
-وقتی آبجو مینوشی قضاوت نکن.
-در فصل درو، در فصل با ارزش برداشت محصول، مثل یک کنیز کار کن و بعد مانند یک ملکه غدا بخور.
-هرگز زنت را در یک جشن انتخاب نکن. او درونش گول زننده است، بیرونش گول زننده است. جواهرات و لباسش را قرض گرفته است.
-تو نباید با یک زن جوان متاهل بگردی. آبروریزی این کار شدید است. تو نباید با یک زن متاهل در یک اطاق تنها باشی.
-سخن گفتن از روی غرور مانند یک آبسه است. مانند داروی مهوع باعث تهوع انسان میشود.
-سرنوشت مثل ساحل مرطوب است. باعث سُر خوردن انسان میشود.
-نیاز به غذا باعث میشود انسان از کوه هم بالا رود.
-با چسبیدن گردن یک گاو نر میتوانی از رودخانه رد شوی همانطور که با حرکت کنار مردان بزرگ، صعود میکنی.
-زنی که از خودش مال و اموال دارد باعث نابودی خانه ات میشود.
-هیچ چیز ارزش دل بستن ندارد. فقط زندگی باید شیرین باشد. تو نباید در خدمت اشیاء باشی، آنها باید به تو خدمت کنند.
-بدون حومه، مرکز شهر هم وجود نخواهد داشت.
در نهایت در پایان از دوشیزه نیسابا (منشی شوروپاک) به خاطر نگارش مطالب تشکر میشود.

https://www.linkedin.com/pulse/-ramin-sadeghi