شهدی که از دهان تو ،می ریخت ، دم به دم
شعری که از درون تو جوشید ، تا عدم
دوری ، پر از شهادت نزدکیَست و باز
من مانده ام بدون تو ، تا مرگ، یک قدم
رازی که از لبان تو گفتند ، ناگهان
اشکی که می چکید به اوهام شهر غم
درد است ، در نهایت آزردگیِ عشق
عشقست با شراب نهانخانه ، همقسم
مستغنیَم ، بدون دو چشم شبانه ات؟!
در افتقار مانده دلم ، بی تو ، لاجرم
رویای دور میتنم و بالهای توست
درگیر تار و بوسه و قدیسه و قلم
گفتی کجاست قبله سیب و سراب شَر؟!
گفتم ،طواف میکند آدم در این حرم..
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 10
امیر عاجلو 28 امرداد 1401 16:10
درود بر شما
سیده نسترن طالب زاده 30 امرداد 1401 19:58
????
سیده نسترن طالب زاده 30 امرداد 1401 19:58
حافظ کریمی 29 امرداد 1401 02:59
سیده نسترن طالب زاده 30 امرداد 1401 19:59
مسعود بافقی زاده 29 امرداد 1401 16:13
درود برشما
سیده نسترن طالب زاده 30 امرداد 1401 19:59
سیدمحمدرضا لاهیجی 30 امرداد 1401 03:17
درود خانم دکتر
سیده نسترن طالب زاده 30 امرداد 1401 19:59
زهرا آهن 31 امرداد 1401 00:12
درود بر شما
قلمتان نویسا
پایدار باشید