غزل : وسعتِ یک «ما»
یک مرثیه به آخرِ دنیا نمانده است
مرزی میانِ فرض و تماشا نمانده است
تابیده عنکبوتِ سراپا سکوتِ شب
در لابهلای گیسِ کسی، جا نمانده است
شب بویِ باغِ عاشقی از دست آفتاب
عمری است گل نکرده و بویا نمانده است
گنجشک های وحشی هر مزرعه به دل
شاتوت وعده داده و رویا نمانده است
نقاله گوی ِ ژانرِ حماسیِ کافه ها
دیگر به رغم سابقه پویا نمانده است
مرسوم بوده تا که به عاشق ستم شود
این درس در اسارت انشا نمانده است
ما می رسیم بین همین حرف ها به هم
هر چند دل به وسعت یک «ما» نمانده است
شاعر : مسعود بافقی زاده
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 7
امیر عاجلو 19 امرداد 1401 13:02
درود بر شما
مسعود بافقی زاده 19 امرداد 1401 16:17
مرسی دوست خوبم
شفیقه طهماسبی 19 امرداد 1401 18:32
درودها
لذت بردم، پایان تاثیرگذاری داشت.
قلمتان نویسا
مسعود بافقی زاده 20 امرداد 1401 14:38
سلام ..نظر لطفتونه ..ممنونم از شما
حافظ کریمی 20 امرداد 1401 16:08
درود و هزاران درود بر شما
حافظ کریمی 20 امرداد 1401 16:09
درود و هزاران درود بر شما
مسعود بافقی زاده 25 امرداد 1401 16:21
سلام .. مرا شرمنده محبت خود کردید ..مانا باشید دوست من