می‌نشینم به لب آب هرروز
و نگاهش می‌کنم با افسوس
با خودم می‌گویم:
که کجا می‌روند این قاصدکان؟
که چرا می‌رود این آب روان؟
که چه زود می‌گذرد عمر گران؟
کاش هیچ آمدنی، رفت نداشت
کاش این دوستی ما با دلِ شاپرکان، مرز نداشت
می‌خورم باز افسوس
که چرا نیست جهان بابِ دلِ من یک روز...
تعداد آرا : 4 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 7
-
-
سامان بقایی 14 امرداد 1402 21:06
با سلام و عرض ادب
افتخار بنده هست که شعر من را خواندید
موفق و پیروز باشید
-
-
-
-
سامان بقایی 14 امرداد 1402 21:08
سلام و درود
متشکرم از خوشامدگویی و خوانش شعر بنده
موفق و خوشحال باشید
-
سریال خاتون قسمت6
تبلیغات فرهنگی
تولد اعضا
-
شعر ایران تولدتان را صمیمانه تبریک می گوید
-
ایرج قبادی
-
Moslem Ahangari
نقد 1
حفیظ (بستا) پور حفیظ 06 شهریور 1402 22:27