بسمه تعالی
بوسه ای دادی و لب هایم ترک برداشتند
ذره ای گویی که از دریا نمک بر داشتند
سفره ی احسان تو همواره پر بود از یقین
از تهی مغزی کسانی مُهر شک بر داشتند
سینه ها از آه چون شمع شبستان سوختند
صورت آیینه ها از آه لک برداشتند
با محک می شد عیار زر زمانی آشکار
قلب زرها بیشتر شد چون محک برداشتند
کرسی با تو نشستن در زمستان گرم بود
بی حضورت چونکه کرسی شد خنک ، برداشتند
فتنه و آشوب بر پا می کند چشمانشان
مردمی که رنگ را از مردمک برداشتند
عده ای با اینهمه فرهنگ مستغنی چرا
باز از بیگانه الگوی بزک برداشتند ؟
تعداد آرا : 1 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 10
حسن کریمی 01 اردیبهشت 1396 11:00
غزل بسیار نغز یست به دل نشست لذت بردیم موفق باشید
جواد مهدی پور 02 اردیبهشت 1396 18:00
سلام و عرض ادب محضرتان جناب کریمی استاد عزیز
ممنونم از حضور سبز شما
سپاسگزارم از مهرتان
زنده باشید به مهر
حمیدرضا عبدلی 01 اردیبهشت 1396 20:44
با سلام استاد عزیز بسیار زیبا
جواد مهدی پور 02 اردیبهشت 1396 18:01
سلام و عرض ادب محضرتان جناب ملایری عزیز
ممنونم از حضور همیشه سبز شما
سپاسگزارم از مهرتان
زنده باشید به مهر
محمد خسروی فرد 02 اردیبهشت 1396 22:42
درودها بر جناب دکتر مهدی پور گران قدر
زیباست مثل دیگرآثار شما
پاینده باشید
جواد مهدی پور 03 اردیبهشت 1396 11:08
سلام و عرض ادب محضرتان جناب خسروی فرد گرامی
ممنونم از حضور همیشه سبز شما
سپاسگزارم از مهرتان
زنده باشید به مهر
حسین حاجی آقا 05 اردیبهشت 1396 02:51
عده ای با اینهمه فرهنگ مستغنی چرا
باز از بیگانه الگوی بزک برداشتند ؟
جواد مهدی پور 10 اردیبهشت 1396 07:47
سلام و عرض ادب محضرتان جناب حاجی آقای گرامی
ممنونم از حضور همیشه سبز شما
سپاسگزارم از مهرتان
زنده باشید به مهر
ابوالحسن انصاری (الف. رها) 08 اردیبهشت 1396 22:53
سلام استاد عزیز
اشعا ر شما فصیح و بلیغند و پر محتوا وحکمت آمیز که به زیبایی ورعنایی بیان می شوند
خالق زیباییها نگهد ار تان باد
جواد مهدی پور 10 اردیبهشت 1396 07:49
سلام و عرض ادب محضرتان جناب استاد انصاری گرامی
ممنونم از حضور همیشه سبز شما
از حسن نظرتان سپاسگزارم
سر فراز باشید
زنده باشید به مهر