ی خیال تو مرا در دل و جان بنشسته
هندوی زلف تو بر رهرو دل ره بسته
طاق ابروی توام طاقت و یارا برده
صبر من چون سمک از شست صبوری جسته
خواب دیدم که شبی خواب مرا می بینی
همچو نرگس که شود خواب به چشمی خسته
من چو کشتی شده غرقه به دل دریایی
موج دریا تن آن کشتی را بشکسته
از خیال تو نسیمی به سر من بگذشت
غرق شد کشتی و می رفت فرو آهسته
جستم از خواب سحرگاه و چنین گفت سروش
عشق سری است که هرگز نشود دانسته
غرقگانیم در این بحر و جز این آخر نیست
رشته عمر به غرقاب فنا بگسسته
مگرم زلف سیاه تو شود دستاویز
دارم امید بدان سلسله پیوسته
عشقبازی هنر رند بلاکش باشد
کی ورا فهم کند آن که نه از خود رسته
شعر خونبار مرا هر که به کف آورده
لطف می باردش از این سخن شایسته
مهدی رستگاری
فروردین سال یکهزار و سیصد و هشتاد و یک
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 7
امیر عاجلو 06 اردیبهشت 1400 22:09
سلام ودرود
مهدی رستگاری 07 اردیبهشت 1400 15:31
سلام و درود و سپاس بیکران جناب عاجلوی عزیز
محمد خوش بین 07 اردیبهشت 1400 09:18
درود بر شما
مهدی رستگاری 07 اردیبهشت 1400 15:31
سلام و درود و سپاس بیکران جناب خوش بین عزیز
کاویان هایل مقدم 07 اردیبهشت 1400 10:12
غزل فاخر و جانانه ای بود
آفرین جناب رستگاری
مهدی رستگاری 07 اردیبهشت 1400 15:32
سلام و درود و سپاس بیکران جناب هایل عزیز
محسن جوزچی 08 اردیبهشت 1400 01:15
درود بیکران،عشق بازی گوهر رند بلاکش باشد