بسمه اللطیف
در تغزل
دلبری بود سخت دلداده
دور از شهر خویش افتاده
در چمنزار حسن و عشق و وفا
قامتش همچون سرو آزاده
شادی عمر و مایه بهجت
مهربان دلبری خداداده
چشم پرفتنه اش پر از مستی
مگه مست او پر از باده
لب شیرین شکر انگیزش
جامی از خون سرخ بیجاده
کام دل جان گرفته چون از او
خوش در آن شهد نوش افتاده
صبحگه در پریش گیسویش
دل نسیم سحر ز کف داده
شکر ایزد که قسمت این گوهر
در دل روزگار بنهاده
مهدی این شعر آفرینی بود
بر لب آن سبوی پربازده
مهدی رستگاری
بهمن سال یکهزار و سیصد و هشتاد و هفت
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 12
امیر عاجلو 20 اردیبهشت 1400 12:49
درود و سلام موفق و مانا باشید
مهدی رستگاری 20 اردیبهشت 1400 16:33
سلام و درود و سپاس بیکران جناب عاجلو
علی معصومی 20 اردیبهشت 1400 13:50
درودها بر شما
ارجمند
آفرین بر شما عزیز
مهدی رستگاری 20 اردیبهشت 1400 16:33
سلام و درود و سپاس بیکران جناب معصومی
محمد خوش بین 20 اردیبهشت 1400 17:26
مهدی رستگاری 21 اردیبهشت 1400 11:37
سلام و درود و سپاس بیکران جناب خوش بین
کیوان هایلی 21 اردیبهشت 1400 08:36
درودها بر شما جناب رستگاری بزرگوار
قلمتان مانا
مهدی رستگاری 21 اردیبهشت 1400 11:37
سلام و درود و سپاس بیکران جناب هایلی عزیز
کاویان هایل مقدم 21 اردیبهشت 1400 12:25
قلمت زرین برادر
رنگ و بوی اشعارت همیشه یادآور خوشی های گذشته است
مهدی رستگاری 21 اردیبهشت 1400 15:39
سلام و درود و سپاس بیکران جناب هایل عزیز
محسن جوزچی 21 اردیبهشت 1400 22:59
درود بر شما جناب رستگاری ،زیبا و دلنشین ،پاینده و کامروا باشید
مهدی رستگاری 22 اردیبهشت 1400 09:57
سلام و درود و سپاس بیکران جناب جوزچی عزیز