علی سپهرار

در جوار کاشکی ها ...

ارسال شده در تاریخ : 31 امرداد 1395 | شماره ثبت : H943875

در جوار کـــــــــــاشکی ها من چه خـــــــوابی داشتم

عشق را مــــی جستم ار من انتخـــــــــــــابی داشتم

واژۀ افســـــــــوسِ ما از حیف و کــــــــــــاش آمد پدید

کــــــــــــــاشکی من بر زبان دیگر خطـــــــابی داشتم

یک شبی رؤیای رودی بر شبـــــــــــم حکمت نمــــــود

می خــــــــــــروشید او و من پــــــــا در رکابی داشتم

پایِ اسبــــــــم تــــــا به زانــــو در میــــــــــانِ رود بود

می کشیــــــــد او شیهه من هم اضطـــــرابی داشتم

تا اذان صبحـــــــــــــــــــدم صوتش به عــادت شد رها

فهمِ کـــــورِ مـــن شکفت : آری شبــــــــابی داشتم

« آب رود ار عشق و سنگِ در کَفَش گــــــــر عاشقست

عاشقم روزی دل از سنگِ مـــــــــــــــذابی داشتـــم »

این نه آن سنگی بُوَد کو بی دل است و ساکت است

امتـــــــحانی زیــــرِ سنگِ آسیــــــــابی داشتــــــم

سنـــــــــگدل بودن که تهمت وز صفات این دل است

کج شنیدی قصه را ؛ کِی ارتـــــــکابی داشتـــــم؟

قـــطره قـــطره در درونِ آبِ رودی دل چــــکیــــــــد

تــــا که شد سنگ آخــــــر اما ذات نـــــابی داشتم

کج مبیــــــــــن ما را که مــــــــا روحِ روانی بوده ایم

جـــــــــــاری اما همّتِ بس ناصـــــــــوابی داشتــم

دیـــــــــر جنبیدم شدم سنگ و به جــــان خویشتن

این صفت را من خریدم : چشمِ خـــــــــوابی داشتم
******************************
علی سپهرار
اثیر