باد آمد و برداشت ز ســــــر روسری ات را
انـــــــگار عیان کرده خــــــدا دلبری ات را
خوشبخت ترین آدم دنیاست کســــــی که
هــــر شب بتکاند غـــم خاکستـــری ات را
دق مــی کند آنکس کــه در آیینـــــه نبیند
آن صـــــــورت زیبــــای شبیه پــری ات را
مــن آمــــده ام تا که مگــر در شب شعرت
اثبات کـنم بـــا غـــــزلی بــــرتـــری ات را
هر کس که دلش را به تو بخشید نمی دید
بـــر تخت جهان جلوه ای از سروری ات را
بانـــــو تــــو کـه معصوم ترین فرد زمینی
یادم بـــده این شیـــــوه ی پیغمبری ات را
پایان غـــزل هست بگــــــو تا کــه بـگیرد
دستان مــن این حلقه ی انگشتری ات را
محمود انصاری
تعداد آرا : 1 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 6
حسن کریمی 07 اردیبهشت 1395 23:59
جناب انصاری زیبا سرودید درود برشما
حمیدرضا عبدلی 08 اردیبهشت 1395 05:43
با سلام استاد بسیار خوب سروده اید موفق باشی
دادا بیلوردی 08 اردیبهشت 1395 23:19
مــن آمــــده ام تا که مگــر در شب شعرت
اثبات کـنم بـــا غـــــزلی بــــرتـــری ات را
.
درود بر جناب انصاری.
عالیست
علیرضا خسروی 10 اردیبهشت 1395 09:52
درودها
علی روح افزا 11 اردیبهشت 1395 06:34
جناب انصاری .
برادر بزرگوارم .
بسیار زیبا و آهنگین سرودید مهربان .
پاینده مانید .
در پناه حق .............
محمد جوکار 11 اردیبهشت 1395 16:06
درودتان باد جناب انصاری عزیز
و آفرین ها بر قلم شیوا و کلام نغزتان
رقص قلمتان ماندگار