یارب زمن دوری کند دیوانه پندارد مرا
بی لانه وبی خانه و کاشانه پندارد مرا
ساکت شدم بستم زبان ازظلم بیداد جهان
کان آشنا از هر جهت بیگانه پندارد مرا
نزدیک اوچون میشدم سوزد م ا ازقهرخود
شمع جمالش گوئیا پروانه پندارد مرا
آن بی حقیقت یارمن نا مهربان دلدار من
باشد زحالم بی خبر افسانه پندارد مرا
در نزد آن آرام دل پروانه وافسا نه ام
دیوانه و بیگانه آن جانانه پندارد مرا
بیدل نگو از یار من افسانه شد احوال من
دیگر در این ویرانه ها بیگانه پندارد مرا
من ترانه سرای شهر باران زده ام
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 3 از 5
نظر 9
مسعود احمدی 15 آبان 1394 20:23
من ترانه سرای شهر باران زده ام
درود بر استاد بیدل
علیرضا خسروی 15 آبان 1394 22:30
درود استاد
امیر شریفی 15 آبان 1394 23:23
درود استاد بیدل عزیز
بسیار زیبا
زهرا حسین زاده 16 آبان 1394 14:48
کرم عرب عامری 16 آبان 1394 19:27
درود بر شما
باران اسیدی دیگه استاد؟
لذت بردم
امیرعلی مطلوبی(سخن سنج تبریزی) 17 آبان 1394 01:52
درود بر نازنین بیدل بزرگوار.................مستمان نمودی
مهدی صادقی مود 18 آبان 1394 21:42
سلام بر جناب منوچهری عزیز
لذت بردم
برقرار باشید قربان
اله یار خادمیان 21 آبان 1394 15:22
سلام ودرود سپاس قابل تقدیر است جاودانه باشی و بر فراز
اما این بیت فکر کنم مصرع اولش با مشکل تایپی روبرو شده باشد وگرنه مشکل وزن دارد اصلاح فر مایید
فکر کنم درستش اینگونه بوده باشد
نزدیک او چون میشوم میسوزدم از قهر خویش
شمع جمالش گوئیا پروانه پندارد مرا
جسارتم را ببخشید بزر گوارم
علی معصومی 11 اردیبهشت 1399 19:30
درود ارجمند
☆☆☆☆☆