خطاب به کرونا

نظر 8

• 

  امیر عاجلو   07 فروردین 1399 20:31

  دلتنگ شما و شعر هایتان بودیم جناب همتی .
  
  
  آهسته قدم قدم تو را می شکنم
  
  با آنکه اجل رفیق و همدستت بود
  
  
  • 

    علیرضا همتی فارسانی   08 فروردین 1399 17:18

    سلام و درود
    
    سپاس از لطفتون
• 

  ابوالحسن انصاری (الف. رها)   07 فروردین 1399 22:16

  درود ها بزرگوار
• 

  مجتبی جلالتی   07 فروردین 1399 22:42

  با هزاران درود
  بسیار زیبا
  پایان شب سیه سپید است
  پیروزی ما فقط امید است
• 

  ابوالحسن انصاری (الف. رها)   08 فروردین 1399 00:12

  
• 

  خسرو فیضی   08 فروردین 1399 12:38

  . با بهترین درودهایم
  . استاد گرامی والانگر چه بسیار نیکو سروده اید تا
  . ماندگار بماند . از خوانش این زیبا سروده بهره ها
  . برده محظوظ و معشوف گردیدم .
  . روزگارتان شاد و خرم باد
• 

  محمد علی رضا پور   08 فروردین 1399 16:57

  بسلامتی
• 

  محمد علی رضا پور   08 فروردین 1399 16:57

  
  درودتان گرامی!
  با همیاری سرایندگان خوب سرزمین مان، قالب ها(وسبک های) نوین و توانمند سروش، سه گلشن و شعر سبز(چندآهنگ) در حال شکوفا شدن اند.
  امید که این گلستان، بی بهره از گل های شما نمانَد که هر گلی بوی خودش را دارد.
  تقدیمی
  قطعاتی در قالب سروش(از جناب علی معصومی)
  □□□
  یک سبد بی بهانه یادم کن
  با دلی عاشقانه یادم کن
  بعد هر آب و شانه یادم کن
  با دعای شبانه یادم کن
  منِ آواره بی تو حیرانم
  □□□
  نذر کردم که شادمان باشی
  از غم و رنج در امان باشی
  مثل خورشید آسمان باشی
  یار و غمخوار مردمان باشی
  دیگر از خاطرم نخواهی رفت
  □□□
  آه از آن چشم فتنه آلود ات
  وای از آن غنچه نمک سود ات
  داد از لحظه های بدرود ات
  چو کویرم بجرعه ی رود ات
  کی ببینم وفای خوبان را
  □□□
  من به جز تو دگر نمی خواهم
  جز غمت همسفر نمی خواهم
  دلبر و تاجور نمی خواهم
  بی تو هوشی بسر نمی خواهم
  کاش میشد که روی بنمائی.
  
  نمونه ای از شعر سبز/چندآهنگ
  (از جناب حامی شریبی، سروده شده در 20 سال پیش)
  
  روزگارم
  تب دار است
  هذیانش
  کابوس خوابهای
  – بی صداست
  نخ
  آرزوهایم را
  نکشید
  تن لختش
  پیداست
  درگوش
  – خدا
  فریاد نزن
  حرفهای شیرین
  آوای دهل
  سهم فرداست
  راستی
  حسنک
  شعر من کجاست
  دیر وقت است
  خورشید
  طعم غروبش
  پیداست.
  
  در قالب سه گلشن(آغازگر+ بدنه+ پایانبخش با حداکثر تنوع در هربخش) از محمدعلی رضاپور(مهدی)
  
  در امتحانِ عشقِ تو، ماندیم نا تمام
  
  اما هنوز هم غزلی هست مست فام
  
  اما هنوز هم، نَفَسم آسمانیَ است
  
  چشمم بدون شُبهه، پر از مهربانیَ است
  
  شب ها به ماهتابِ تو، دستم نمی رسد
  
  اما نگو: جداییِ مان جاودانی است
  
  من: مشتریِّ چشمکِ نازِ ستاره ات
  
  شب های دل همیشه مقیم جوانی است
  
  در کهکشانِ رازِ تو پیداست گم شدَه م
  
  این چشم اشاره هات برایم نشانی است
  
  آشوبِ خوبِ حضرت محبوب را بگو:
  
  فهمیده ام که بینِ دو چشمش تبانی است
  
  خورشید بر تغزّلِ خود، رشک می بَرَد
  
  در انفجارِ دم به دمِ بی کرانی است
  
  این گونه، شادی و غمِ مستانِ روزگار
  
  مصداقِ بارزِ شُبَهاتِ زبانی است
  
  مثل مدار وقف طواف تو هستم و
  
  فرقِ فراق و وصل فقط واژگانی است
  
  خوب است حالِ آتشیِ دل به لطفِ دوست .