حدیث توبه

« حدیث توبه »
هر آنکه کار جهانش ، ز‍ِ دستش آبادس
زِ کار هردو جهان دلخوش است ودلشادس
طریق ناز و تکبـّر بُوَد و خودخواهی
هر آنکه این سه ندارد زِ دوزخ آزادس
وفـا و مهر و محبت بُوَد و دینـداری
چراغ روشنی است ، نعمت خدا دادس
خدای فرد توانا ، که قادر است و حکیم
به راه جنت و رضوان ، تو را رهت دادس
هـر آنکه دل به رضای خـدا ، رهـا سازد
ز فتنـه های درونـی خود ، دل آزادس
کسی که دل نـدهد بر رضایت داور
دلش چو کشتی بادی ، اسیر هر بادس
غـم جهان همه جا و همیشه می باشد
ترحّمی به خودت کن ، غم جهان بادس
گـدای مال جهـان ، غنی نـمی گردد
کلید گنج قناعـت ، ز‌ دستـش افتادس
دلا به طاعت و تقوی ، رهی برو در پیش
هر آنکه ره نرود پیش ، جایش ایستادس
بیا به طاعت و تقوی1، زِ خود بکن کاری
که کار طاعت و تقوی ، ز آدمیزادس
نبوده طاعت و تقوی و خوردن و گشتـن
طریق رسم قدیمی ثمودی و عادس
هر آنکه که کار نکردس ،نشایدش کاری
که کار نیک ز دسترنج کار استادس
نکرد کار و نـشاید که کار نیک کند
بسا که کار نکو بود ، جمله بر بادس
جهان و هرچه در آن هست ،جمله بر بادس
به باد پایگهش هسـت ، بازم آبادس
عجب بنای عظیمی ، عجب شگفت انگیز
ز دست کیست ،عجب ماهرست و استادس
ز دانـش بشری کی شود چنین بنیـاد
ز دانش که بُوَد ، این بنـا که بنیادس
وسائلـش چه بُوَد ، تا چنین بنا بـشود
مهندسـش زِ کجـا آرَن و که استادس
رضا به داده بشو،وَز رضای آن خوش باش
که احتیاج تو را در بناش بنهادس
هر آنکه سر زِ تضرع2 به درگهش بنهاد
ز جور و فتنه ی دوران ، رهاییَـش دادس
برو به کُنج قناعت ، که راحت جانس
که از قدیم بُد این کنج ، بازم آن بازس
حدیث توبه به درگاه آنچه آزادس
حکایتی زِ نصوحس3 ، هنوزم آن یادس
حدیث توبه و صبر و فروتنـی بـشناس
که این حدیث نکو، خوش است و آزادس
حدیث پیـر معانـی طلب ، دلا دریاب
به شـعر حافظ و معنـی آن دلـم شادس
اگر چه دل به تولای حق ،رها کردی
خلیل وار بـبینی در آتـشم یارس
حسن تو گوشه نـشینی ، رضایتش دریاب
که جای گفتگویت نیست، این چه فریادس
٭٭٭
1- پرهیزگاری 2- گریه و زاری کردن 3- توبه نصوح - توبه راست و خالص
دیوان اشعار حسن مصطفایی دهنوی

ایمیل مقصد