آغازی به پایان (موشّح)
آنقَدَر سازم به درد خود که درمانم شوی
وآنقَدَر سوزم به پای تو که حیرانم شوی
از رُخت آئینه می سازم در و دیوار را
زانکه عکس چهره پیدا و پنهانم شوی
من برای با تو بودن آمدم تا در جهان
راز و رمز آیه های دین و ایمانم شوی
آمدی تا ماه من باشی و در شبهای تار
با نگاهی چلچراغ پرتو افشانم شوی
شک ندارم اینشب یلدا بپایان می رسد
نازنینا گر تو خورشید درخشانم شوی
ای که در یادت نداری نام کوتاهی ز من
سال ها ماندم بامیّدی که جانانم شوی
اینهمه آشفتگی در کار من کردیکه خود
نوشداروی دل بی تاب و سوزانم شوی
باکه گویم جز تو غمهای دل سرگشته را
همرهی کن تا که آغازی به پایانم شوی
گفته بودی خود که میآیی سحرگاهی دگر
لحظه ها را می شمارم تا که مهمانم شوی
تعداد آرا : 5 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 10
امیر عاجلو 10 تیر 1399 07:30
!درود
مسعود مدهوش 10 تیر 1399 08:26
درود بر استاد معصومی گرانسنگ
غزلی زیبا همچو همیشه
ولی اله بایبوردی 10 تیر 1399 09:24
در انتظار مهمان عزیز
کی خواهد آمد
نمی دانم
سلام و درودها
غزلی لطیف و دلنشین
دستمریزاد
منصور آفرید 10 تیر 1399 09:28
درودتان استاد معصومی عزیز دستمریزاد
محمد رضا درویش زاده 10 تیر 1399 09:39
هزاران درود
کرم عرب عامری 10 تیر 1399 09:56
درودها عزیز
مرضیه نورالوندی 10 تیر 1399 11:42
درود بیکران شاعر بزرگوار، بسیار عالی
بهنام حیدری فخر 10 تیر 1399 12:51
درود بر جناب استاد معصومی گرانقدر
بسیار زیبا و دلنشین سرودید
شاد و پیروز و سربلند باشید بزرگوار
معین حجت 10 تیر 1399 18:44
همچون همیشه روان ،دلنشین و فنی ...
دستمریزاد
محبوبه دهقان 11 تیر 1399 16:21
درود بر شما گرامی