شبنم صبح
بی قراران جهان را تو قرار آوردی
کرسی و عرش و فلک را بمدار آوردی
دانه را از تپش لطف و صفا جان دادی
وعده ی سیب تو دادی تو انار آوردی
غنچه را رایحه از جوهر امکان دادی
نغمه از نای پر آشوب هَزار آوردی
گرمی چهره خورشید به دستانت بود
آتش افروز تو بودی تو شرار آوردی
من که در خلسه بیهودگی خود بودم
سال و ماهم تو شدی لیل و نهار آوردی
آنچه در خاطرم از مصرع نابی دارم
تو همان شبنم صبحی که بهار آوردی
قسم ات می دهم ای دلبر دُردانه بگو
گر پسند تو نبودم به چه کار آوردی ؟!
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 7
امیر عاجلو 09 مهر 1399 06:27
.مانا باشید و شاعر
ولی اله بایبوردی 09 مهر 1399 10:25
سلام و درود
محمد رضا درویش زاده 09 مهر 1399 11:17
بسیار زیبا استاد بزرگوار درودتان
کرم عرب عامری 09 مهر 1399 12:36
درودها عزیز
جمشید اسماعیلی 09 مهر 1399 17:28
قسم ات می دهم ای دلبر دُردانه بگو
گر پسند تو نبودم به چه کار آوردی ؟!
عالی بود جناب معصومی عزیز
غزل بسیار شیرینی خواندم
موفق باشی
کاویان هایل مقدم 09 مهر 1399 21:12
دستمریزاد جناب استاد معصومی
من که در خلسه بیهودگی خود بودم
سال و ماهم تو شدی لیل و نهار آوردی
رضا زمانیان قوژدی 10 مهر 1399 03:48
درودها استاد معصومی عزیز
زیبا، شیوا و دلنشین سروده اید
دستمریزاد