همسفر
شور و حال دوباره ای دارم سَحرِ عزم جستجویت را
تا که مرهم بزخم دل سازم سیب رویای عطر و بویت را
با پر و بال خسته می آیم کو توانی که جاده پیمایم ؟!
سر بگیرم هوای سوزت را سازم آواز های و هویت را
تشنه ام تشنه ی تو و دردت شوکرانی دگر بنوشان ام
آمدم تا مگر بدست آرم جرعه جرعه غم سبویت را
دل سپارم به گوشه ی چشمت التیامم شود نگاه تو
اربعینی که نغمه می خوانم خم گیسو و تاب مویت را
کاش میشد دوباره برگردم با تو این راه بینهایت را
کاش میشد که همسفر باشم راه باریک رو برویت را
تو گل بی بدیل دورانی تو همان مهر گوهر افشانی
واژه واژه سروده ام ای جان غزلستان گفتگویت را
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 6
امیر عاجلو 15 مهر 1399 13:54
درود بزرگوار ا
کرم عرب عامری 15 مهر 1399 17:46
درودها عزیز
جمشید اسماعیلی 15 مهر 1399 17:49
درودها جناب معصومی
شعر عاشورایی خوب بود
مانا باشی
محمد رضا درویش زاده 15 مهر 1399 22:20
هزاران درود استاد بزرگوار بسیار زیبا
بهنام حیدری فخر 15 مهر 1399 23:43
درود بر شما جناب استاد معصومی گرانقدر
بسیار تاثیرگذار و تأمل برانگیز سرودید
مانا و پایدار باشید گرامی
ولی اله بایبوردی 16 مهر 1399 10:07
سلام و درود
جناب معصومی ارجمند
غزلی شیوا
اجرتان با ولایت