مهرگیا

ارسال شده در تاریخ : 01 فروردین 1402 | شماره ثبت : H9424264

مهرگیاه
گوئی دلم به سینه ندا می دهد مرا
روزی غمت به باد فنا می دهد مرا

در امتداد رهگذر توتیایی ات
چون به اوج سها می دهد مرا

روزی اسیر زلف کمند تو میشوم
همچون بشارتیکه صبا می دهد مرا

رنجور درد و غصه ایام کی شوم؟
چشمت به یک اشاره دوا می دهد مرا

با هر کرشمه ای که رقم می خورد نهان
تقدیر و قسمتی که قضا می دهد مرا

عمری گذشت و دیده به راهت نهاده‌ام
خاک ره تو مهر گیا می دهد مرا

ای خضر پی خجسته بهاریکه میرسی
پیمانه های آب بقا می دهد مرا

معصومی از چه شکوه نماید که روزگار
وقتی پیام امر شما می دهد مرا