سمت خدا
ذره ی ز خاکی اگر سر به هوا می کند
در پی اسرار خود چون و چرا می کند
گردش پروانه در محضر گل دیدنیست
پیله ی فرسوده ای تا که رها می کند
رشته ی افکار ما بسته به زنجیر اوست
اوست که در سینه ها شور و نوا می کند
نیست جهان را به جز حسرت واماندگی
بانگ جرس قصه از رفتن ما می کند
گوش کن ای همسفر نغمه مرغ سحر
کز سر شوریدگی صوت دعا می کند
کم ز درختی مشو، برگ و بری بیش نیست
شاخه خود روز و شب، سمت خدا می کند
دانه ی اشکی فشان یک سحر از شوق او
جوهره ی سوز دل بین که چها می کند
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 6
امیر عاجلو 14 فروردین 1399 17:20
ولی اله بایبوردی 14 فروردین 1399 17:30
دانه ی اشکی فشان یک سحر از شوق او
سلام و درود
دستمریزاد
سیدمحمد طباطبایی 14 فروردین 1399 17:53
درود بر جناب معصومی
محمد علی رضا پور 14 فروردین 1399 18:01
درودتان
مخصوصا از بیت دوم خیلی خوشم آمد
معین حجت 14 فروردین 1399 18:37
بسیار زیبا سروده اید جناب معصومی (غزلسرای توانا)
مسعود مدهوش 15 فروردین 1399 19:42
درودها
بسیار زیبا و روان استاد گرامی