نفسی گُذر که بینی چو غبار سر برارم
که به دامنت نشینم ز مزارِ انتظارم
نه به عقل اعتباری نه دگر به دل قراری
به از این چه یادگاری که ز یادِ دوست آرم
به هزار حیله گفتم که حذر ز عشق کردم
نشود نهان به پرده چو ز دیده اشک بارم
همه عمر چشم بستم که بجز تو کس نبیند
تو بیا شبی به خوابم که ز دیده شرم دارم
دل درد دیده ام را به وصال مرهمی نِه
که قرار می نگیرد ز فراقت اِی نگارم
ز کرامت کرمی کن به عنایت نظری کن
به دَرَت گدای مسکین،به بَرَت غریب و زارم
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 3
حسن مصطفایی دهنوی 14 بهمن 1397 23:00
درود
بسیار زیبا سروده اید
Ebrahim Hadavand 15 بهمن 1397 10:44
درود بر شما جناب مصطفایی بزرگوار.
سپاسگزارم از لطف شما.
شکر که قبول نظر افتاد.
سعید فلاحی 27 بهمن 1397 14:58
درود و سلام
زیبا و عالی سروده اید
احسنت و آفرین