"بخت از دهان دوست نشانم نمی دهد"
دردا! سوارِ عمر عِنانم نمی دهد
از چشمه ی خیال تو می جوشدم امید
این خامِ سر گرفته امانم نمی دهد
گلگونِ رخ نمودی و یکباره ره زدی
این شعرِ پر ز شور زیانم نمی دهد
آن موی پیچ و تاب خورده روی شانه ات
حاشا! خبر ز حال نهانم نمی دهد
گفتی بقاء میدَهدَت جامِ چشمِ من
آن مستِ مِی نخورده، جهانم نمی دهد
تا بشنوی حکایتِ شیرین و تلخِ ما
آن رازِ سر به مُهر زبانم نمی دهد
وزن غزل: مَفعولُ فاعِلاتُ مَفاعیلُ فاعِلُن
مصراع مطلع: تضمین: حافظ
خامِ سر گرفته: استعاره از خیال
مستِ مِی نخورده: استعاره از چشم معشوق
تعداد آرا : 1 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 4
ویکتوریا اسفندیاری 09 اسفند 1397 08:40
سلام .بسیار زیبا ودلنشین سروده اید.
Ebrahim Hadavand 09 اسفند 1397 10:54
سلام بر شما
سپاسگزارم که خواندید
حسن مصطفایی دهنوی 11 اسفند 1397 23:09
درود ها
زیبا سرود ه اید
Ebrahim Hadavand 12 اسفند 1397 00:48
درود بر جناب مصطفایی عزیز
سپاس از لطف و حضورتان بزرگوار
زیبا خواندید