خار به جز خار نرست، جوهر او چنین ببین
نیست به عزم و میل او، نیش زند اگر چنین
انیس بد زند ضرر به هر چه کیمیای توست
خانه خراب می کند اگر شوی به او عجین
عطر گل ار طلب کنی همچو بهار می شوی
سوسن و یاس و نس...

از چه ملول گشته ای، آخر شه نامه خوش است
راز جدا شدن زِ مس، بوته ی داغ آتش است
رنج بزرگ می کند آدمیان و نسل او
سینه فراخ بایدت، حجم جهان در این شُش است
تا که بلند باشدت رأی و نظر به هر زمان
پاسخ هر ستم...

دوستان یاد کنید از من و شمع و چمنم
این جهان نیست دگر لایق حرف و سخنم
نفسی تازه بباید که در آن نیست فنا
به جهانی دگر آیم زِ ازل بود وطنم

***

مرد آنست که در حادثه تنها ماند
وز پیِ سیل بلا، نائره را بن...

گریه امان نمی دهد، هق هق مانده در گلو
حال جهان چرا چنین گشته سیاه و زیر و رو
تشنه و بینوا چرا، دادگرا به دست توست
حل چنین فلاکتی، خیل فرشتگانت کو؟
آنکه ز دست رفته است هستی او ز بیخ و بن
چاره کجا بباید...

خنده بر این شکسته دل، کارِ ثواب می شود
گاهی زِ تقدیرِ کَجم، شهر خراب می شود
منتظرم که رو شود قسمتِ نیکِ بختِ من
لیک از این نقشه مرا نقش بر آب می شود!
توسنِ عمر و هستی ام، مانده بدون زین و برگ
خود نگ...