سرمای سیبری در کنار مردمک هایش بود
با این وجود
در اعماق شب با چوب جعبه های سیب گرم نمی شدیم
سیب می شدیم
در دستان شب و اعماق تقدیر
یا رئالیسم نو
نه
دزد دوچرخه از باغ لاله نمی گذرد
و باغ لاله در...

افق
بر شانه ی من شنا می کند
و جلبک ها
به زانویم سوگند می خورند
مرا به زانو در اوردی ای صخره ای که در کنار دریا زانو زده است و زانو زده است
کایت ها
و کایوت ها
کانوها و.. و..
من همان قدر به است...

ابرها با من صحبت می کنند
ریل ها
حرف های مشدّد می زنند
و صخره ها
که در بازار باد
همیشه تماشاچی
جرأت دارند مگر
مگر جرأت داریم
آن ها که ریل اند و ریل اند و ریل اند
و ما که برای آه احترام زیادی ق...

حالا
در قفس مکعب منچ نشسته ام
و مثل یک بلبل
به این فکر می کنم که زندگی
بالا و
.
.
.
پایین دارد
این آخرین راه حل است برای انسانی که
فردایش را کلاغ ها
پشت تاریکی بال زمزمه می کنند
و باد
ا...

فرا سوی تپه های کاه
جز آغوش سنگی کوه
پیشانی م پناهی ندارد
هر چند پرش بال های مومی م را حین و بین گندم
موش ها جویده اند
مترسک های شاهد واقعه می گویند :
گربه ها دیر به نبض طلایی مزرعه رسیده اند
و...