عاطفه مشرفی زاده

بیاد بیاور

ﺑﯿﺎﺩ ﺑﯿﺎور

ﻋﺼﺮ ﭘﺎﺋﯿﺰﯼ ﺭﺍ ﮐﻪ

ﺗﻮ ﭼﻤﺪﺍﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻣﺮﺍ ،

ﺩﺭ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺍﯾﺴﺘﮕﺎﻩ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﯽ ﺟﺎﮔﺬﺍﺷﺘﯽ

ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﯼ

و ﺑﺎ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺷﯿﺸﻪ ﻗﻄﺎﺭ

ﯾﺎﺩﻡ ﺭﻓﺖ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺘﯽ؛

ﻣﻦ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺗﻮ ، ﺧﻨﺪﯾﺪﯼ

ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ!

ﺑﯿﺎﺩ ﺑﯿﺎوﺭ ﻋﺼﺮ ﭘﺎﯾﯿﺰﯼ ﺭﺍ

ﺗﻮ ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﻣﻦ ، ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺗﻮ ﺩﻭﯾﺪﻡ

ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺗﻮ

ﻣﺜﻞ ﺩﻭﺩ ﻗﻄﺎﺭ ﺩﺭ ﻫﻮﺍ ﮔﻢ ﻣﯽ ﺷﺪﻡ،

ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ!

ﻣﻦ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺗﻮ ، ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪﯼ

ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻡ

ﻭ ﺍﺷﮑﻬﺎﯼ ﻣﺮﺍ ﺑﺎﺩ ﺗﺎ ﺩﻭﺭ ﺩﺳﺘﻬﺎ ﺑﺮﺩ

ﺑﺎﺭﯾﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﺭﯾﺪﻧﺪ،

ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ !

ﻣﯿﺎﻥ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﺑﯿﺎﺑﺎﻧﻬﺎ ﺭﻭﯾﯿﺪ

ﻭ ﺗﻮ ،

ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺩﺳﺖ ﺗﮑﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﺍﺩﯼ...!!