سلام ای، لاله یِ سرخِ نخستینم
نمی دانی ،پریشانْ حال و غمگینم؟
شبیهِ تُرکَمَنچایی که بی دعوت:
و غارت کرده ای، پیمانِ ننگینم؟
ببین اینک ز ِ یادِ خفته یِ چشمت
درونِ حلقه یِ دیوانه میشینم ...
بیا ای لحظه یِ بوسیدن و رفتن
تو را امشب چگونه باز برچینم ؟
زِ دشتِ پونه و بابونه و مریم
چرا ای گُل، تو را هرگز نمیبینَم؟
کنارِ اینهمه لیلایِ مصنوعی :
تویی افسانه یِ جاوید ِ دیرینم
سر و روح و تمامِ هستی ام دادم
به باد و ابرِ اندُهگین ِ سنگینم
نمی آیی زِ یادِ نیمکتِ تنها ؟
نمی آیی به دیدارم، به بالینم ؟
الا ای روزِگارِ سخت و دلگیرم
تمامِ ناخوشیها، از تو میبینم
خداحافظ،عروسِ هر شبِ خوابم
خداحافظ، خیالِ گرم ِ شیرینم
________
عیسی نصراللهی۱۴۰۱/۸/۲۱
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 1
امیر عاجلو 21 آبان 1401 13:55