شاعران
عابدین پاپی
دفتر شعر مثل یک مثالِ ساده که رنج می کشد
شعر « من به ویرانی خشم ها چشم دوخته ام» | عابدین پاپی | شعر ایران

« من به ویرانی خشم ها چشم دوخته ام»

ارسال شده در تاریخ : 29 بهمن 1402 | شماره ثبت : H9428363

واژه¬ای سُراغ دارم که
از رفتارِخودش باز می ایستد
نام اش: «بی نامی» است
اولباسی از نگاهِ نیم نگاه ها برتن دارد
چشمانش با اندیشه ی آزادی باز می¬شوند
تولد من به کودکی خیابان شبیه است
ودرتعبیر خواب ها
فروید بوسه ها را غمیگن می بینم
بیا و مثل امثالی خود شیفته مثال شو
«شو» همان شب است
شبی که اززبانِ مادری ام تقدیرخودش را
با تاریکی کلاف داده است
داده است
چه کسی به ژرفای برف حرف را قورت داده است
چه کسی میان امروزِ عشق
و دیروزِ عاشق جان داده است؟
جز معشوقی که درخیابان های بیابان پرسه می زند!؟
بیا و فاصله ی این همه سرد را واژگون کن
وبه استقبالِ واژه ی درس برو
درس ازخانه تا مدرسه ی خودش راگُم کرده است!
و ما سال هاست که
چهره ی سایه ها را برروی دیواری انقلابی نقاشی کرده¬ایم
کرده¬ایم
ما به همه ی کلمات جهان ظلم کرده¬ایم
و تو پاره¬ای از لباسِ خون را جاودانه به فراموشی می¬سپاری
حالا کسی دراندونم حالش را درنگ می¬کند
کسی میانِ جاودانگی برگ سرزندگی بهارش را می¬جوید
باورکن که این تن ها
هرچه قدر پیر می¬شوند
در دست های من جوان ترند
این اشک ها
تو را دربرهنگی نقطه فاش می¬کنند
دردمکراسی چشم
که جهان را فاشیست وار عاشق می¬کند
آزادی درمیان نسیمِ برگ ها می وزد
و برگُلی ساده بی قراری خودش را آرام می¬کند
من به ویرانی خشم ها چشم دوخته ام
به آبادی پروازی که دررؤیای خودش می¬میرد
رطوبتی تمامِ جنوبم را درسواحلِ شمال می¬بارد
می بارد
این روزها هیچ بارشی مانند خودش نمی¬بارد
و با عبوراز صندلی های چوبی
به بی وفایی میزها می رسیم!
و این طرح های گَچی
هیچ تخته سیاهی را خوشبخت نمی¬کنند
برای یک لحظه آفتابم باش
ماه برای هیچ ایستگاهی شب های خودش را رو نمی¬کند
قلبِ من
جایگاهِ غمگینِ اومانیسم است
و تنها
برای گاهی آهی درراهی اشک می¬ریزد
قلبِ من بیشتر از پیشترهارنج می¬کشد
قلب من
مانند بارانی می¬بارد که
درخلوت خانه ی خدا
قطره هایش بی هیچ اضطرابی مضطرب شدند!
عابدین پاپی(آرام)
29/11/1402