فَتح خرمشهر ...، تنهـا یک قَدَم...، یک ثانیه

نظر 18

• 

  سمانه تیموریان (آسمان)   04 خرداد 1394 23:28

  با عرض سلام و عرض ارادت
  چقدر زیب و دلنشین بود این شعرتون
  چه ردیف و قافیه ناب و زیبایی به به
  چشم بر هم مینهم یک ثانیه
  میروم تا مرگ غم یک ثانیه
  
  دستمریزاد. قلمتون همیشه سبز و غزل باران
  • 

    طارق خراسانی   05 خرداد 1394 01:09

    سلام بر فرشته ی خدا
    
    عزیز طارق
    
    سپاس از حضور بسیار گرمت
    
    
    در پناه رب العالمین
    
    
    
• 

  کریم لقمانی سروستانی   05 خرداد 1394 16:41

  سلام وعرض ارادت وادب استادخراسانی گرانقدر
  چقدرخرسندم بعدازمدتهاسعادت خواندنتان نصیبم شد برای آموختن همیشگی ازمحضرتان
  شعرسنگینی بود وسنگین تر باری که ازخرمشهر بردوش مردم است شهری که همیشه میدرخشدبرصفحه ی تاریخ
  درودتان بادخ همراه این شعر ستودنی وقابل تحسین
  لذت بردم
  شادزی
  
  • 

    طارق خراسانی   05 خرداد 1394 22:41

    سلام و درود بر حضرت استاد سروستانی
    
    بلا از چشم مستت بر حذر باد
    
    شنیدم کسالت داشته اید بلا دور باد
    
    سپاس از حضور سبز و گرم و بهاری تان
    
    
    
    در پناه رب العالمین - شاد زی... آمین
    
    
    
• 

  کمال حسینیان   05 خرداد 1394 19:42

  سلام و درود استادم
  
  امروز آمده فقط کمی (تا جایی که گفته ها از گفتن باز نداردم) عقدۀ دل باز کنم
  
  هنوز بعد از سال ها نتوانسته ام با یاران سفر کرده وداع کنم، هر شب پاک ترین عزیزانم را در خواب مرور می کنم، صمیمیت، صفا ، دلدادگی، عشق و جنون و جنون و جنون ...
  
  هنوز کتف شکسته ام دلتنگ آرپیجیه ، هنوز تاول نیم پاشنه ایی که مانده ، یاد سنگلاخ های خط رو می کنه ، هنوز تک گوش شنوایم، عاشق نعرۀ گلولۀ توپه ، هنوز چشمانم از نور منور، حسرت سایه روشن هارا داره، و هنوز و هنوز و هنوز من زنده ام ، حیف ...
  
  پتوی خونین عزیزترین رفیقم را هنوز در هر سالگردش می بویم و روحم را تبرک می کنم ، شاید از نوشته هایم دانسته باشید که زیاد آدم مذهبی و معتقدی نیستم ، ولی دینم ، مذهبم ، اعتقادم ، شخصیت و شرافتم ، همان هایی بودند که سبک بال تر از من رفتند ، انگار پیلۀ من از فولاد بود که سالهاست اینگونه می پوسم و ضجه می کشم و دلتنگم،
  
  نور ها همه به اوج رفتند و حال بعد از سه دهه ، ارباب ریا و تبلیغ ، کاروان نور راه انداخته اند تا شاید نوری را ببینند، نور، در ضجۀ بیماران شیمیایی ست ، نور در خون شرافت دختران سوسنگردی ست ، نور در چشمان خاموش جان بازی ست که حتی عزیزترین کسانش ، وامانده و دل کنده و خسته ، تردشان می کنند ، نور در جیبان خالی تَرکش خورده ایی است که توان حرکت هم ندارد و نور و نور و نور ...
  
  آری خرمشهر آزاد شد ، و خدایی که این به خون نشسته شهر را رهاند ، خوش باورانه ، کبوتران زخمی این دیار پاک را ، به امتحان هزار باره نشسته ، و حتی ککش هم نمی گزد.
  
  استاد دلم گرفته ، دلم خیلی گرفته ، این روزها عصایم هم از دست من شاکیه ،کاش یکی از گودالهای خمپاره ، مدفنم می شد تا با همان حس وطن پرستی می مردم و این روزهای سیاه عصیان را نمی دیدم
  
  و کاش ...
  
  سپاس که قطره اشکی مهمان تان بودم
  
  پاینده باشید
  
  
  • 

    طارق خراسانی   05 خرداد 1394 22:35

    سلام همرزمم
    
    سلام کمال جان
    
    حقیر هم در بهترین دوران زندگی ام یعنی دوران جوانی دوبار جبهه رفتم و آنچه را که می فرمایید به عینه دیده ام.
    
    تنگ چزابه ، ایستگاه حسینیه ... و وجب به وجب خاک مقدس جبهه یادش بخیر...
    
    شما امروز حقایق را دانسته اید من همان زمان دانستم و داستان این بود:
    
    حقیر از انقلابیون میدان امام حسین(ع) هستم منتی کهکشانی بر سر تمام مسئولین و مردم ایران دارم نه من بلکه سیصد و اندی که آنجا بودیم
    
    باعث شکستن و نابودی فتنه ی بزرگ سازمان سیا شدیم هیچکس نمی دانست و چند ساعت بله چندساعت ما خوب فکر کردیم.
    
    خدا به ما کمک کرد و ما تنها کسانی بودیم که می دانستیم فردا می خواهند کودتا کنند به خانه نرفتیم و حمله به مراکز نظامی را آغاز کردیم.
    
    فرمانده بعد از خدا خودمان بودیم و لاغیر و تا صبح کار را تمام کردیم و هایزر نتوانست کودتا ی خود را به انجام رساند.
    
    آمدم مشهد و استخدام وزارت آموزش و پرورش شدم و دیدم اوووووه حزب و حزب بازی شده و ... همه دنبال پست و مقام و گروهی به دنبال چپاول
    
    جنگ شد درست زمانی که بنده با معاون وزیر آموزش و پرورش درگیر شدم و دیدم رودم اگر می روم... گر نروم نیستم...
    
    عطای شان را به لقای شان بخشیدم و راهی جبهه شدم و چون باز گشتم دیدم پشت جبهه بوی تعفن می دهد سیصد متر مربع زمین مرا شرکت تعاونی فرهنگیان در غیابم کشید بالا... دوباره عازم جبهه شدم...
    
    بعد از بار دوم به چابهار نقاط محروم رفتم و دزد ها هم به ریش ما بسیار خندیدند و چپاول ها کردند...
    
    بگذار تمامش کنم همرزم عاشقم... ما... در فرصت عشق کارمان را انجام دادیم ....و در مقابل وجدان و تاریخ روسپید هستیم...
    
    
    
    در پناه خدا
    
    
    
    
    
    
    
    
    
• 

  نگار حسن زاده   05 خرداد 1394 23:04

  گاهِ هجرت...، با اناالحق...، "جانِ" او آمیخـته
  فَتح خرمشهر ...، تنهـا یک قَــدَم...، یک ثانیه
  
  
  سلام و عرض ادب و احترام بابای عزیزم
  ببخشید که نت نداشتم ودیر اومدم
  
  فوق العااااااده زیبا بود
  اشعارتون رو خیلی دوست دارم...مخصوصا وقتی ردیف غزلهاتون خاصه
  
  بسیااااااااااار عالی بود
  
  درود بر بابای خوب خودم
  
  • 

    طارق خراسانی   06 خرداد 1394 01:40

    سلام به نور دیدگانم
    اعظم الشعرای ایران
    بی مانند ترین شاعر نسوانی که در پست مدرن و نئوکلاسیک بی مانند است.
    
    سپاس از حضور پرمهرت
    
    
    در پناه خدا
    
    
    
    
• 

  کرم عرب عامری   06 خرداد 1394 01:23

  درود بر غیرت رزمندگان میهن
  
  • 

    طارق خراسانی   06 خرداد 1394 01:41

    سلام و هزاران درود بر حضرت عامری
    
    
    سپاس از حضور بهاری تان
    الحق درود به آنان که مردانه در مقابل دشمن ایستادند از جان شان گذشتند تا ایران بماند.
    
    
    در پناه حق
    
    
    
    
• 

  دادا بیلوردی   06 خرداد 1394 21:20

  درود استاد
  وقتی که جوش دل با خدا در همان یک ثانیه اتفاق افتد ، اگر دنیا هم به سرش ریزد پا بر جاست
  غزلتان قابل تأمل.
  خدا رحمت کند عارف زمان ، بنیانکذار بزرگ انقلاب اسلامی میهمنمان را
  
  • 

    طارق خراسانی   06 خرداد 1394 23:27

    سلام و درود بر دادای عارف و عاشق و شاعر
    
    فرمودید عارف زمان..." جانش" شاد آمین
    
    فارغ از خود شدم و کوس اناالحق بزدم
    همچو منصور خریدار سر دار شدم
    ویا
    در میخانه گشایید به رویم شب روز
    من که از مسجد و از مدرسه بیزار شدم
    
    سپاس از حضور گرم و پر مهرتان
    
    
    در پناه خداوند سبحان شاد زی
    
    
• 

  امیرحسام زمانیان   03 شهریور 1399 16:09

  درودتان باد