خانه به دوش، بی سرو سامان و دربه/ در
افتاده ای به دام غریبانه ی سفر
ماندم که شاعرانه شود خاطراتمان
ماندم درون غربت این شهر، جان به سر
در وسعت جهان تو انبوه عشق هاست
جمعیت جهان من اما... تو یک نفر
می ترسی از قساوت دستان روزگار؟
من را بگیرسمت خودت مثل یک سپر
سروم که سبز بودنم از سرسپردگیست
محکم بزن به باورم ای حضرت تبر
امشب درختِ قامت من دار می شود
فردا تو می شوی همه جا سوژه ی خبر
مریم ناظمی
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 4
امیر عاجلو 24 اردیبهشت 1400 15:59
درود بزرگوار ا
کیوان هایلی 25 اردیبهشت 1400 00:15
درودها بر شما بانو ناظمی فرهیخته
زیبا سرودید
قلمتان سبز
ابوالحسن انصاری (الف. رها) 25 اردیبهشت 1400 01:56
درودها
کاویان هایل مقدم 25 اردیبهشت 1400 12:53
به به چقدر تاثیرگذار و قابل تامل
آفرینها بر شما سرکار خانم