پوشیده ام یاس ِ خوشرنگ آغوشت
می نوشم احساس ِ لب های خاموشت
عطرت شکوفا شد در خلوتِ خانه
پروازِ پروانه، گلهای تن پوشت
بارید دستانم گلواژه های مِهر
ابریشمین و نرم بر لاله ی گوشت
همچون پرستویی، بعد از شب و طوفان
آرام میگیرم بر لانه ی دوشت
در این هیاهوی غمگینِ تکراری
دیوانـہ شد قلبم، شیدا و مدهوشت
هرچند گویی تو از عشق بیزاری
هرگز نمی گردد یادم، فراموشت
مهناز نصیرپور
22/12/94
نظر 1
محمد مولوی 27 خرداد 1399 14:33