-
غروب جدائ
اکنون بامدادان ترابیادمی آورم
چون واژه های گمشده دردل سنگ
غروب ترا می بینم
ازپشت قعله های بلند عشق تابیدی
تادر افقی ازغروروخودخواهی فروروی
تراای شهسوارنور توراای رشنگر
جهان خاموشم
آخرترا خواهم دیدباچشمانی
منتظر خواهمت نگریست
درآنروز هول انگیز
درآن لحظه سیا ه شرم
سینه به سینه ام خواهی ایستاد
چه خواهی گفت
هزاران پرسش جوب
خواهی شنید
ایکاش قلب بارورم
باردار چنین عشقی نبود
ایکاش شاهین قلبم
برقله های مهرت نمی گردید
ای کاش هرگز ترا ندیده بودم
چرا بازی لبهای غنچه گونت
آن چهره زیبا ومهتابیت
شعله های ژرف نگاهت
باید که خرمن هستیم می سوخت
چه آسان خرامیدی
از انبوه جنگل های سبز
چه آسان گذشتی ازخروشندگی رودها
سرشاری آبشارها
زیرا دراندیشه ات طوافی بود
طوافی به دور کعبه سیم وزر
سیم و زری که فکر می کردی
ترا خو شبخت می کند
دیدی چه سان مرا تنها گذاشتی
تنها گذاشتی
تعداد آرا : 0 | مجموع امتیاز : 0 از 5
نظر 11
علیرضا خسروی 23 آبان 1394 00:21
احسنت استاد
کرم عرب عامری 23 آبان 1394 00:37
درود استاد گرامی
چون همیشه بسیار استادانه
زهرا حسین زاده 23 آبان 1394 09:32
بهناز علیزاده 23 آبان 1394 23:51
درود بر شما استاد مانند همیشه عالیست
منیژه رستم پور 24 آبان 1394 15:29
مثل همیشه عالی
مسعود احمدی 24 آبان 1394 16:19
ایکاش قلبم
باردار چنین عشقی نبود
ایکاش شاهین قلبم
برقله های مهرت نمی گردید
درود استاد بیدل . ببخشید جسارتم را . حدس می زنم نیازی به تکرار واژه ی بارور نبود چون سطر بعد از بارداری اش گفته اید .
منوچهر منوچهری(بیدل) 26 آبان 1394 16:10
درود ر
بر شما عزیزدلم خوب نظر ها یکی نست ولی محترمه عزیزم همین که خوندید ممنونم
سلیمان حسنی 24 آبان 1394 23:30
سلام استادمهربان:خیلی قشنگ بود.همواره سلامت وشادکام باشید
الهه دهقان 26 آبان 1394 17:43
درودبی پایان استادوپدربزرگوارم
مهدی صادقی مود 01 آذر 1394 19:31
درود بر جناب منوچهری عزیز
خیلی هم قشنگ
علی معصومی 11 اردیبهشت 1399 19:27
درود ارجمند
☆☆☆☆☆