یارب بسوخت جان من اندرشرارعشق
پشتم شکست همچو دلم در قرار عشق
سوزم زآه درونم چو مرغ حق
درسایه های شبنم اشگم به بار عشق
نالم چوبلبل وحشی زنیش گل
از قلب بی ترحم معشوقه وکار عشق
معشوق من چو صراحی به سیر ناز
عاشق بخون نشسته در آن رهگذار عشق
از خیمه شبم بکش این دامنت زفریب
تا نوشد آسمان من از خوشگوار عشق
خورشید اسمان که ببارد فروغ مهر
بر من کشیده ستیقش زخار عشق
منعم مکن که نرفتم به خود سری
نوشیده قلب من از جوی بار عشق
هر نیمه شب زتمناو اشگ وآه
جام دلم شده خون از گدار عشق
سیلی مزن به گونه گل من نسیم سحر
پروده است روی گل اندر بهار عشق
منعم کردی که نرفتم به خودسری
تیری نشست بر دلم از لاله زار عشق
بشکن قلم که میانش بریده باد
آن جریده ای که من هستم سوارعشق
قلبم پیاله خون شد چو لعل یار
زان رو که باخت زادخوداندر قمارعشق
بیدل باده فروشی مکن که زلف یار
زروز ازل کشیده دلت را به دار عشق
تعداد آرا : 0 | مجموع امتیاز : 0 از 5
نظر 10
دادا بیلوردی 26 آبان 1394 20:17
درود بر جناب بیدل بزرگوار
احساس لطیف و لذت بخشی در این شعر وجود دارد
محظوظ گشتم. روانی اوزان ابیاتش قابل اصلاح می باشد.
مسعود احمدی 26 آبان 1394 21:03
کرم عرب عامری 26 آبان 1394 21:44
درود استاد
لذت بردم
علیرضا خسروی 27 آبان 1394 00:24
درود...
طلعت خیاط پیشه 27 آبان 1394 20:54
درود بر استاد بیدل ارجمند
بهناز علیزاده 27 آبان 1394 20:55
درود بر شما استاد بیدل ارجمند مثل همیشه عالیست
علی حاتمیان 28 آبان 1394 21:03
الهه دهقان 29 آبان 1394 22:39
درودبرشما استادعزیز
مثل همیشه بسیارزیبا ...برای شعرآخرم
جواب کامنت نتوستم بدم احتمالامشکل از
سایته ...شرمنده شدم
عذرتقصیر
مهدی صادقی مود 01 آذر 1394 19:46
عرض ارادت
علی معصومی 11 اردیبهشت 1399 19:27
درود ارجمند
☆☆☆☆☆