شکوفه دیدم
دوباره یاد دل بی قرار خود کردم
گلی ندیدم و غم را نثار خود کردم
برای عمر گرانی که داده ام بر باد
عبور ثانیه را شرمسار خود کردم
در این سکوت پرآشوب شهر بی تابی
ز اشک دیده شبی آبشار خود کردم
به شرط آنکه تو گردی نصیب اقبالم
ز هر چه بود و نبودم قمار خود کردم
مرا بخوان به تماشا به یاد روزی که
سمند چشم تو را رهسپار خود کردم
تو مهر و ماه بلندی در آسمان ها که-
چراغ خلوت لیل و نهار خود کردم
ز خنده ای نظری کن که گریه هایم را
به یُمن خاطره نقش و نگار خود کردم
خوشا بفصل بهاریکه با تو می گفتیم
"شکوفه دیدم و یاد از بهار خود کردم"
برای آن که بمانی به یاد معصومی
هوای شعر تو را وامدار خود کردم
تعداد آرا : 7 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 13
امیر عاجلو 08 امرداد 1399 13:43
درود بر شما
بهنام حیدری فخر 08 امرداد 1399 14:24
عرض سلام و درود خدمت شما استاد معصومی گرانقدر
مثل همیشه زیبا و دلنشین و ظریف سرودید،مانا و پایدار باشید گرامی
مسعود مدهوش 08 امرداد 1399 15:01
منصور آفرید 08 امرداد 1399 16:25
درود بر استاد گرامی
بسیار زیبا
محمد رضا درویش زاده 08 امرداد 1399 16:35
بسیار زیبا استاد عزیز هزاران درود نثار قلم و طبع ظریفتان باد
کرم عرب عامری 08 امرداد 1399 19:08
آفرین آفرین استاد
ناصر محبی 08 امرداد 1399 22:11
شهرام بذلی 08 امرداد 1399 22:25
سلام و احترام ..زیبا و دلنشین ...درود برشما
مینا تمدن خواه 09 امرداد 1399 00:57
درودها نثارتان استادبزرگوار
بسیارعالی و دلنشین
قلم نویسا و طبع روانتان مستدام
حسن مصطفایی دهنوی 09 امرداد 1399 08:14
درود ها استاد معصومی
بسیار زیبا و دلنشین سروده اید
سربلند و پاینده باشید
رضا زمانیان قوژدی 09 امرداد 1399 10:17
به به..
عجب غزل شیوا، روان و دلنشینی است.
دلمریزاد استاد معصومی عزیز
معین حجت 09 امرداد 1399 10:38
دیگر چه از این بهتر...
غزلی ناب و دلنشین ، درود بر شما
محسن فتح اله زاده 10 امرداد 1399 04:21
درودها به تفکر نابی که به کلمات معنای ژرف بخشید